به گزارش سرویس تاریخ پایگاه خبری سوفیانیوز، در دوره قاجار، پوشش مردان ایرانی تحت تأثیر فرهنگ سنتی و رسوم دیرینه قرار داشت. مردان اغلب لباس‌های بلند و گشاد با عمامه یا کلاه‌های بلند می‌پوشیدند. این پوشش شامل پیراهن‌های بلند تا زیر زانو، شلوارهای گشاد و قبای بلند بود. مردان از پارچه‌های مرغوب مانند ابریشم و کتان استفاده می‌کردند، و لباس‌های رنگی و طرح‌دار در میان طبقه مرفه بسیار رایج بود. این نوع پوشش، نمادی از جایگاه اجتماعی بود و نشانی از قدرت و شأن به حساب می‌آمد.
پس از انقلاب 1357، جامعه ایرانی با رویکردی متفاوت به سمت ساده‌گرایی در پوشش رفت. در اوایل انقلاب، توجه ویژه‌ای به مسائل فرهنگی و هویتی وجود داشت و لباس مردان به سمت ساده‌تر و کلاسیک‌تر سوق داده شد. پوشیدن کت و شلوار بدون کراوات رایج‌تر شد و برخی به لباس‌های بومی و محلی تمایل پیدا کردند. به مرور، استفاده از پیراهن‌های ساده، شلوارهای رسمی و برخی اوقات لباس‌های نیمه‌رسمی در بین عموم رایج شد.
برای مشاهدۀ مطالب دیگر در حوزه تاریخ لطفا کلیک کنید.