>>برترین‌ها: برخلاف پیش‌بینی‌های گسترده و نگاه سنگین رسانه‌ها و هواداران فوتبال، جام جهانی باشگاه‌ها در ایالات متحده آمریکا به جای آن‌که به نسخه‌ای جهانی از لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شود، حالا بیش از هر زمان دیگری بوی شگفتی، غرور ملی و پایان انحصار اروپایی‌ها را می‌دهد. در مهم‌ترین شب مرحله یک‌چهارم نهایی، ۲ مدعی بزرگ قاره سبز، یعنی اینتر و منچسترسیتی به شکلی غیرمنتظره مغلوب نمایندگان آمریکای جنوبی و آسیا شدند؛ فلومیننزه و الهلال.
جادوی ماراکانا در خاک آمریکا
فوتبال 360 می‌نویسد: تیم برزیلی که با رهبری بی‌نقص تیاگو سیلوا وارد تورنمنت شده بود، موفق شد با نمایشی بسیار منظم و الهام‌گرفته از فوتبال سنتی آمریکای جنوبی، تیم پرستاره و پرانگیزه اینتر را با نتیجه ۲ بر صفر شکست دهد. گل‌های ژرمن کانو و هرکولس کافی بودند تا تیم ایتالیایی از رقابت‌ها کنار برود. تیاگو سیلوا در آستانه ۴۱ سالگی، نه‌تنها در خط دفاع بی‌نقص نشان داد بلکه بارها با رهبرانه‌ترین شکل ممکن بازیکنان جوان‌تر تیمش را هدایت کرد.
از سوی دیگر، تیم کریستین کیوو در طول بازی گرفتار ضدحملات دقیق و بازی فیزیکی حریف شد. آمار نشان می‌دهد اینتر با مالکیت ۶۲ درصدی توپ و ۱۶ شوت به سمت دروازه، کنترل بازی را در اختیار داشت اما تمرکز پایین در فاز دفاعی و ناتوانی در مهار ریتم متغیر فلومیننزه به قیمت یک حذف سنگین انجامید.
فوتبال واکنش‌گرای اینزاگی علیه سیستم پپ
اما شاید بزرگ‌ترین شوک جام زمانی رقم خورد که الهلال عربستان موفق شد در دیداری جذاب و تماشایی با نتیجه پرگل 4-3 منچسترسیتی را حذف کند. این بازی بیش از زمین در ذهن‌ها و در دقایق کلیدی رقم خورد. الهلال با بهره‌گیری از بازی فشرده، پرس مقطعی و دفاع چندلایه، موفق شد برنامه‌های پپ گواردیولا (با بیش از ۷۰ درصد مالکیت) را بی‌اثر کند. نقش رنان لودی و کالیدو کولیبالی در خط دفاع، همچنین درخشش کانسلو در سمت راست به همراه واکنش‌های نجات‌بخش یاسین بونو، توانست خط حمله سیتی را تا جای ممکن محدود کند. جالب‌تر اینکه پپ گواردیولا پس از بازی در کنفرانس مطبوعاتی با اشاره به ساختار دفاعی حریف به الهلال تبریک گفت و آن‌ها را منظم‌تر از آنچه تصور می‌کردیم توصیف کرد.
در فاز تهاجمی زوج مالکوم و لئوناردو خط دفاع سیتی را نابود کردند و دروازه تیم رقیب 4 بار گشودند. البته در رقم خوردن این نتیجه نباید از فرصت‌طلبی الهلالی‌ها و فرصت‌سوزی سیتیزن‌ها غافل شویم. قطعا در شبی دیگر این نتیجه شگفت انگیز رقم نمی‌خورد.
معجزه‌ای به رنگ آبی
کانال تلگرامی گلانو که فوتبال را دریچه عمیقی واکاوی می‌کند درباره پیروزی بزرگ الهلال مقابل منچسترسیتی می‌نویسد: تا دیروز، قصه‌ها را از اروپا می‌نوشتند؛ حالا یک تیم از آسیا، از عربستان، از ریاض، آمده تا روایت را عوض کند. نامش الهلال است، و کاری کرد که تاریخ دهان باز کند و حیرت کند. این برد، ضربه به قلب سلطه‌ی فوتبال کلاسیک بود؛ چهار گل به منچسترسیتی، تیمی که تیم دومش هم قهرمان می‌شود. پپ را زمین‌گیر کردند، بونو ایستاد مثل کوه، لئوناردو مثل گلادیاتور جنگید، و اینزاگی؟
اینزاگی قصه‌اش را با طلایی‌ترین جوهر ممکن نوشت. بازی مثل یک شعر عربی بود. هیجانش مثل موج‌های مدیترانه، ضرب‌آهنگش مثل تپش قلب میلیون‌ها هوادار. الهلال یک قاره را روی دوش کشید و تا جمع ۸ تیم برتر دنیا بالا برد. سالم‌الدوسری نبود، حسان هم. میتروویچ کل تورنمنت را از دست داد. مربی تازه‌وارد بود. و الهلال کاری کرد که منطق، حیرت‌زده بنشیند کنار احساس. روزگاری پشت تلویزیون نشسته بودیم و برای گل‌های رونالدو و مسی کف می‌زدیم، حالا دنیا نشسته و با تعجب به گل‌های الهلال نگاه می‌کند. این پیام روشن آسیاست: ما دیگر برای شرکت نمی‌آییم، ما برای بردن آمده‌ایم.