عصر ایران: قرار گرفتن تک واحدی مسکونی در محله‌ای با بافت شهری و اجتماعی آپارتمانی، موضوع اصلی پروژه بود. با تبدیل تک واحدی‌های حیاط‌دار به آپارتمان‌های ۴ و ۵ طبقه در الگوی شهرها، این گونه‌ی مسکونی عملا از بافت شهری حذف شده و به حاشیه شهرها که فاقد امکانات آموزشی و شهری است رانده شده‌است.
“خانه ساعد” یک تک‌واحدی مسکونی برای سکونت دائمی خانواده‌ای با چهار فرزند در یکی از محله‌های مرکزی شهر آمل است که با سرعت زیادی توسط آپارتمان‌های کوتاه و بلند در حال تسخیر شدن است. طراحی تک‌واحدی مسکونی در بافت شهری متراکم از آپارتمان‌ها، با چالش‌هایی همچون اشراف همسایه‌ها و متمایز شدن معماری بنا همراه است.
برای اینکه بنا در تعامل با بناها و همسایه‌های کوچه پذیرفته شوند، پروژه از بیرون در تناسب با مجاورین خود هیکلی آپارتمانی و ساده دارد و آگاهانه از تکینگی و شاخص بودن پرهیز کرده و پیوستگی فضای شهری و امکان ارتباط اجتماعی ساکنان با اهالی را از بین نمی‌برد. فرم و هندسه‌ی بازشو‌ها و همچنین استفاده از متریال ارزان و در دسترس نیز در همین راستاست.
در داخل اما به منظور ایجاد کیفیت فضای خانه‌ی تک‌واحدی، مدلی از درونگرایی را ارائه می‌دهد که شامل فضاهای باز و یکپارچه و در عین حال تفکیک شده است. یک فضای خالی میانی وسیع به ارتفاع چهار طبقه با سقف تمام شیشه‌ای که در جداره‌ها امتداد یافته، کل خانه را به هم متصل می‌کند. این ترکیب، فضاهای عمومی و خصوصی را سازماندهی می‌کند و موقعیت‌هایی خارج از تجربه های روزمره را برای مخاطب ایجاد می‌کند که توام با آگاهی از حضور و ارتباط در فضا و زمان است.
در اینجا تمام تصمیمات در راستای کیفیت بخشی به فضای زندگی و کاهش تاثیرات ساخت و سازهای موجود و آتی بر این کیفیت‌ها گرفته شده‌است. در طرفین فضای خالی میانی، دو توده ی حجمی به مثابه دو جعبه‌ی فضایی قرار گرفته‌است که با بازشوهای کوچک و بزرگ مربعی شکل، فضاهای کارکردی خانه را در خود جای می‌دهند.
بازشوهای نمای خارجی این جعبه‌ها، علاوه بر کنترل دید از داخل به جداره‌های ناهنجار کوچه، مانع دیدهای مزاحم از بیرون به داخل نیز می‌شود همچنین با ایجاد پوسته ی دوم، منظری داخلی همراه با پوشش گیاهی برای فضاهای عمومی (پذیرایی- تلویزیون- اتاق کار) ایجاد می‌کنند، و کارکردی اقلیمی در برابر کج باران های شمال دارند.
بازشوهای نمای داخلی جعبه‌ها، فضاهای عمومی و خصوصی و مقدار محرمیت‌های داخل خانه را سازماندهی می‌کنند. ارتباط فضایی داخل خانه و امکان تجربه‌ی متنوع از فضا به واسطه‌ی پلهای میانی و پلهای مجسمه‌وار در فضای خالی میانی تامین می شود. استفاده از حال و هوای لمبه کوبی‌های شمال در جداره‌ی فضاهای بسته، مرز بین پر و خالی پروژه را پر رنگ می‌کند.
استخر سرپوشیده متصل به حیاط پشتی، تراس سر پوشیده متصل به آشپزخانه و سالن پذیرایی و یک حیاط کاربردی روباز متصل به فضای بازی و وید، فضاهای بیرونی خانه ساعد را تشکیل می‌دهند که همگی ضمن بهره بردن از نور جنوب در برابر دیدهای مزاحم حفاظت شده‌اند. در نهایت این پروژه تلاشی برای هم زیستی دو الگوی متفاوت مسکونی، در محدوده شهری است تا ساکنان ضمن تجربه‌ای متفاوت و با کیفیت از زیست در داخل، با بستر و اهالی نیز ارتباطی موثر داشته باشند.