فرهیختگان نوشت: مذاکرات ایران و آمریکا، هرچند با نشانه‌های اولیه مثبت آغاز شده اما در مسیری پرتلاطم و نفس‌گیر پیش می‌رود که خوش‌بینی بیش از حد به آن می‌تواند گمراه‌کننده باشد.
موانع متعدد، از غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ تا فشار‌های کنگره، جریان‌های ضدایرانی در دولت آمریکا، نقش اسرائیل، رویکرد اروپا و حتی مخالفت‌های داخلی ایران، نشان‌دهنده پیچیدگی این فرایند است. این چالش‌ها همراه با ذات اختلاف‌زای مذاکره، احتمال بروز تنش‌های جدی در مراحل بعدی را افزایش می‌دهد. جامعه ایران که بین خیال‌پردازی توافق و نگرانی از شکست در نوسان است، نیازمند هدایت به سمت واقع‌گرایی است. ریزش قیمت طلا و دلار تنها نشانه‌های روز گذشته برای ارزیابی موضع جامعه ایران نسبت به مذاکرات نیست. تشکیل صف خرید طلا نشان می‌دهد هم‌زمان با افزایش رغبت به مذاکره بخش زیادی از مردم نیز به آن بدبین هستند.
این تلاطم‌ها نباید ساده‌انگارانه تفسیر شوند، زیرا می‌توانند به بی‌ثباتی اقتصادی دامن بزنند. مسئولان نیز باید با دقت عمل کنند. تمرکز بیش از حد بر مذاکرات در فضای مجازی، درحالی‌که مسائل داخلی مانند انتخاب وزیر جدید اقتصاد پس از استیضاح همتی حل‌نشده باقی مانده، می‌تواند به انحراف اولویت‌ها منجر شود. تجربه تاریخی، به‌ویژه خروج آمریکا از برجام نشان می‌دهد که خوش‌بینی بدون پشتوانه می‌تواند هزینه‌بر باشد. مذاکرات کنونی اگرچه فرصتی برای کاهش فشار‌ها فراهم می‌کند اما تضمینی برای موفقیت ندارد. هر لحظه ممکن است تحولات غیرمنتظره‌ای رخ دهد؛ از اقدامات خرابکارانه خارجی تا تصمیمات ناگهانی داخلی. بنابراین حفظ تعادل بین امید و احتیاط، هم برای دیپلمات‌ها و هم برای جامعه ضرورتی غیرقابل انکار است تا از افتادن در دام ذوق‌زدگی یا ناامیدی مطلق اجتناب شود