فرادید: در دهه ۱۰ خورشیدی، تهران هنوز شهری کوچک و محدود به مناطق مرکزی امروزی بود. توسعه شهری تهران در آن زمان به تدریج آغاز شده بود، اما مناطق شهری بیشتر به بخش‌هایی از مناطق کنونی مرکزی و قدیمی شهر محدود می‌شد.
مهم‌ترین مناطق شهری تهران نیز در آن دوران شامل ارگ و محدوده بازار تهران، عشرت‌آباد، سنگلج، خیابان لاله‌زار و اطراف آن، امین‌السلطان (حوالی میدان بهارستان) می شدند.
محدود شهری نیز در بخش‌های شمالی به خیابان انقلاب (شاهرضا سابق)، شرقی به میدان خراسان، غربی به خیابان حافظ و جنوبی به مولوی و شوش بود. محله‌های امروزی شمال تهران مانند «تجریش و نیاوران» نیز بیشتر جز مناطق روستایی و خارج از محدوده شهری محسوب می‌شدند.