به گزارش >>اقتصادآنلاین، طبق گزارش خبرگزاری رویترز، این توافق که فعلاً در مرحله اولیه قرار دارد، حداقل تا سال ۲۰۲۷ ادامه خواهد یافت و ممکن است تا سال ۲۰۳۰ نیز تمدید شود. چیپ‌های مورد توافق عمدتاً از محصولات شرکت انویدیا هستند و قرار است بخشی از آنها به شرکت‌های آمریکایی مانند مایکروسافت و اوراکل اختصاص یابد که در حال راه‌اندازی مراکز داده در خاک امارات هستند.
در پیش‌نویس توافق آمده است که حدود ۲۰ درصد از کل چیپ‌ها، یعنی ۱۰۰ هزار عدد در سال، به شرکت فناوری G۴۲ تعلق خواهد گرفت؛ شرکتی که در سال‌های اخیر نقش مهمی در توسعه زیرساخت دیجیتال امارات ایفا کرده است. این تخصیص، توان پردازشی امارات را تا چهار برابر نسبت به دوران ریاست‌جمهوری بایدن افزایش خواهد داد.
هوش مصنوعی در برابر ژئوپلیتیک، توافقی پرریسک برای کاخ سفید
اگرچه توافق میان دو کشور در ظاهر اقتصادی و فناورانه به‌نظر می‌رسد، اما واقعیت‌های ژئوپلیتیکی نشان می‌دهد که این قرارداد یکی از حساس‌ترین پرونده‌های امنیتی دولت آمریکاست. منابع مطلع می‌گویند برخی از نهاد‌های دولتی ایالات متحده طی روز‌های اخیر نسبت به ابعاد این همکاری ابراز نگرانی کرده‌اند و هنوز بخشی از مفاد توافق ممکن است در مذاکرات بعدی دچار تغییر شود.
پیش از این، دولت بایدن محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ای برای صادرات چیپ‌های پیشرفته به کشور‌هایی همچون چین وضع کرده بود؛ سیاستی که هدف آن جلوگیری از دست‌یابی دولت پکن به توان پردازشی در مقیاس نظامی بود. حالا اما، با تغییر فضای سیاسی در آمریکا و ورود مجدد دونالد ترامپ به ساختار تصمیم‌گیری، به‌نظر می‌رسد مسیر‌های قبلاً بسته‌شده در حال بازگشایی هستند.
ترامپ که در حال حاضر در سفر رسمی به کشور‌های حوزه خلیج فارس به‌سر می‌برد، به‌تازگی از امضای تعهداتی به ارزش ۶۰۰ میلیارد دلار با عربستان سعودی خبر داده است. این تعهدات شامل قرارداد‌هایی در حوزه خرید چیپ‌ست از شرکت‌هایی مانند انویدیا، AMD و کوالکام نیز می‌شود؛ اقدامی که ممکن است توازن فعلی بازار جهانی نیمه‌هادی‌ها را بر هم بزند.
آمریکا می‌فروشد، امارات می‌سازد
یکی از مفاد کلیدی این توافق الزام شرکت G۴۲ به ساخت همزمان مراکز داده مشابه در خاک آمریکا و امارات است. بر اساس این بند، هر مرکز داده‌ای که در امارات ایجاد می‌شود، باید یک نمونه معادل نیز در آمریکا داشته باشد. این اقدام احتمالاً برای کنترل بیشتر بر نحوه استفاده از چیپ‌ها طراحی شده، به‌ویژه در شرایطی که نگرانی‌ها نسبت به استفاده نظامی یا سوءاستفاده سایبری از این ظرفیت‌ها افزایش یافته است.
این شرط می‌تواند به‌معنای نظارت مستقیم دولت آمریکا بر زیرساخت‌های ساخته‌شده توسط امارات باشد و از منظر فنی نیز وابستگی متقابل میان دو کشور را افزایش خواهد داد. با توجه به اینکه بیشتر چیپ‌های پیشرفته جهان توسط شرکت‌هایی مستقر در ایالات متحده طراحی و تولید می‌شوند، چنین شروطی می‌تواند به الگویی جدید در صادرات فناوری‌های حساس تبدیل شود.
رقابت جهانی شدت می‌گیرد، خلیج فارس روی نقشه AI
در حال حاضر، ایالات متحده و چین دو قطب اصلی پردازش ابری و توسعه مدل‌های هوش مصنوعی به‌شمار می‌روند. اما اگر قرارداد‌های اخیر با کشور‌های حوزه خلیج فارس، به‌ویژه امارات، به‌طور کامل اجرایی شود، منطقه غرب آسیا ممکن است به سومین قطب قدرت در این عرصه تبدیل شود؛ آن‌هم با حمایت شرکت‌های آمریکایی و زیرساخت‌های در حال احداث.
تحلیل‌گران بین‌المللی معتقدند که چنین تحولی می‌تواند بازی ژئوپلیتیکی جدیدی را آغاز کند. در حالی که اروپا هنوز درگیر اختلاف‌نظر‌های سیاسی و تنظیم‌گری در حوزه AI است، و چین تحت فشار تحریم‌های صادراتی قرار دارد، کشور‌های نفت‌خیز خلیج فارس با پول و برنامه‌ریزی دقیق در حال ورود جدی به میدان هستند.