به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه شرق نوشت: این نخستین‌بار نیست که اختلاف‌های درونی شورای شهر تهران در صحن علنی شورا نمود پیدا می‌کند. برخی از اعضا بر لزوم خویشتن‌داری و حل مسائل در جلسات خصوصی تأکید دارند، درحالی‌که گروهی دیگر معتقدند این اختلاف‌ها به قدری آشکار است که دیگر نیازی به پنهان‌کاری ندارد.
روز گذشته نیز بار دیگر در صحن شورا، موضوع تفاوت در برخورد شهرداری با حامیان و منتقدان شهردار مطرح شد. جعفر شربیانی در نطق پیش از دستور خود، با انتقاد از رویکرد حاکم بر مدیریت شهرداری تهران، گفت: «مدیریت شهرداری همواره نگاهی دوگانه به اعضای شورا داشته و همچنان نیز دارد. از دید آنان، اعضای شورا به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ نخست، کسانی که باید همواره در مقام تعریف و تمجید از مدیریت شهری ظاهر شوند و در هر نطق و سخنرانی، تنها از عملکرد مشعشع شهرداری سخن بگویند؛ اعضایی که نه‌تنها از هرگونه نقد خودداری می‌کنند، بلکه همه آرای‌شان نیز کاملا هم‌راستا با خواست و اراده شهرداری است». او ادامه داد: «در نگاه این جریان، شورای شهر جایی است که تعدادی افراد صغیرالعقل و فاقد بصیرت حضور دارند که باید هدایت شوند. به بیان دیگر، شورا یا باید با شهرداری باشد یا بر آن؛ و با این معیار، اعضا یا در گروه اول قرار می‌گیرند یا در زمره مغضوبین».
شربیانی تأکید کرد: «تفاوت این دو دسته تنها در کلام و نگاه نیست، بلکه تبعات و آثار گسترده‌ای دارد. برای گروه اول، امپراتوری رسانه‌ای شهرداری روزانه به تبلیغ دستاوردها می‌پردازد و همه بخش‌های شهرداری، اعم از مناطق، سازمان‌ها و شرکت‌ها، در خدمت آنان هستند. درخواست‌ها و نامه‌های‌شان در کوتاه‌ترین زمان ممکن پیگیری و اجرا می‌شود و از منابع عمومی برای ساخت سازه‌ها و ساختارهای اجتماعی در خدمت آنان استفاده می‌شود». او افزود: «اما برای دسته دوم، اوضاع کاملا متفاوت است. نه خبری از بازتاب رسانه‌ای هست، نه حمایتی اجرائی، و نه حتی پیگیری‌های حداقلی. من به‌عنوان نماینده مردم شریف تهران، ری و تجریش، به واسطه باورهای شخصی، آموزه‌های انقلابی و مسئولیت نظارتی‌ام، نه می‌توانم و نه اجازه می‌دهم که در مسیر خواست آنان گام بردارم؛ همان‌گونه که بسیاری دیگر از همکاران محترم من نیز چنین رویه‌ای دارند».
شربیانی با انتقاد از سانسور فعالیت‌های میدانی خود افزود: «برای صدوششمین بار در مناطق مختلف تهران جلسات چندساعته برگزار کرده‌ام، اما در رسانه‌های عریض و طویل شهرداری حتی ۱۰۶ کلمه نیز از پیگیری کار مردم بازتاب نیافته است».
این نخستین بار نیست که این عضو شورا به برخوردهای متفاوت شهرداری با اعضا انتقاد می‌کند. سال گذشته در میانه اردیبهشت‌ماه بود که جعفر شربیانی وقتی شهردار منطقه ۱۷ او را در بازدیدهای مردمی همراهی نکرد و در اتاق نگهبانی با مردم گفت‌وگو کرد، در نطق پیش از دستور خود گفت: این خط فکری که می‌گوید با اعضای مخالف برخورد شود، از کجا نشئت می‌گیرد؟ به نظر من، چنین خطی از تفکری انحصارطلبانه نشئت می‌گیرد؛ تفکری حذفی، باندی و فاقد دستاورد مشخص. این جریان به جای ارائه کارنامه قابل دفاع، در پی خاموش‌کردن صدای منتقدان است». شربیانی همچنین مدعی شد که این نوع برخوردها با اعضای منتقد، گاهی با هدف ایجاد رعب و ترس انجام می‌شود: «اما واقعیت این است که ما در مسیر خود تحت تأثیر این فضاسازی‌ها قرار نمی‌گیریم. گویا از ابتدا موفق شده‌اند خط تمایزی در شورا ایجاد کنند».
اما علیرضا نادعلی در واکنش به نطق شربیانی گفت که اگر درباره شخص بنده چیزی می‌گفتید، حرفی نمی‌زدم اما اینکه می‌گویید این ۱۰ نفر افراد سینه‌چاک شهردار هستند، حرف خوبی نیست. در برخی موارد ما از اقداماتی مثل توسعه حمل‌ونقل عمومی و خدمت‌رسانی به شهروندان حمایت می‌کنیم و نباید در سخنان خود ستمگری کنیم، همان‌قدر که شما درباره برخی موارد تذکر دادید، ما هم تذکر دادیم. حتی در مواردی پشت تریبون هم تذکر ندادیم اما مطالبه‌های تند در جلسات از مدیران شهرداری داشته‌ایم. این‌گونه سخن‌گفتن درست نیست.
مهدی چمران نیز با بیان اینکه تجربه نشان داده که افرادی که در شورای شهر تبلیغاتی کار کردند، هیچ‌گاه رأی نیاوردند و هنر نیست که برای دسته و گروه کار کنیم؛ بلکه باید کار برای خدا باشد، گفت: ما همه رفتنی هستیم و معلوم نیست مردم در انتخابات دیگر چه تصمیمی بگیرند، اما با قاطعیت می‌گویم که هیچ‌یک از مردم از این درگیری‌ها راضی نیستند. به خودمان بیاییم و فریادهای این پیرمرد را بشنوید. من هم منتقد تعویض زود به زود و سرعت جابه‌جایی هستم اما راهش را درست پیدا کنیم. من منتقد هستم اما تا جایی که کار شهر به‌درستی پیش برود، ما مسئول هستیم و این سمت بازیچه نیست، چراکه بابت هر دقیقه‌ای که اینجا هستیم، باید در این دنیا و آن دنیا پاسخ‌گو باشیم. رئیس شورای شهر تهران در واکنش به اظهارات برخی اعضا نیز گفت: اینکه تأکید کنیم دو گروه در شورا وجود دارد، درست نیست. اینکه با آقای زاکانی نیستید، هنر نیست. اگر اختلافی دارید، روش‌های پارلمانی در کشور را هم یاد بگیرید.