محمد عبدی‌زاده کارگردان و مستندساز درباره ضرورت مستندسازی از رخداد‌های این روز‌ها به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ گفت: رخداد‌ها می‌گذرند اما آنچه می‌ماند، روایت روشن حقیقت است. مستندسازی، نه ثبت گذشته که نقشه راه آینده است. فانوسی در دستان آیندگان تا بدانند که در روز‌های هجوم و التهاب، مردم این خاک چگونه ایستادند، چگونه درمان کردند، چگونه امید را زنده نگه داشتند. در دل این ۱۲ روز، نسل فردا خواهد آموخت که قهرمانی همیشه با اسلحه نیست؛ گاه با دستانی لرزان اما مهربان، بر بستر درد، نجات می‌آید.
وی ادامه داد: فیلم مستند، همچون گنجینه‌ای است که «قهرمانی و یادها» را زنده نگاه می‌دارد؛ درسی برای فرزندان این خاک که چگونه در دل طوفان، سکان‌دار کشتی طوفان‌زده وطن بودند. همین‌طور فیلم مستند، سپاس‌نامه‌ای است برای آنانی که بی‌نام اما پرشکوه در دل تاریخ ماندگار می‌شوند.
کارگردان مجموعه «تیم درمان» درباره اهمیت پرداختن به کدام بخش از جنگ ۱۲ روزه گفت: جنگ، دشنه زهرآلود است اما میهن‌دوستی، پرچم افتخار. با نخستین شلیک، قلب‌ها به یاد ایران تپید؛ شکوه ملی دوباره زاده شد و روح همبستگی، چون سیمرغ از دل خاکستر برخاست. آنگاه که شیپور نبرد برمی‌خیزد، جان‌ها به فدای خاک می‌شوند. ما فرزندان ایرانیم و این خاک را نه‌تنها با خون که با عشق، امید و شادی پاس می‌داریم. روایت ما نباید تنها صدای موشک، توپخانه و خون باشد.
عبدی‌زاده ادامه داد: نباید تنها از جنگ گفت بلکه باید زیستن در سایه وطن، پیوند دل‌ها، سلامت روان، لبخند مادران و امید کودکان به آینده را نیز روایت کرد. ما باید صدای عشق باشیم، راوی لبخند‌های پنهان، اشک‌های فروخورده، امید‌های آرام و فریاد‌های بی‌صدا. پشت هر مجروح، دستی سفیدپوش ایستاده بود؛ نه فقط برای درمان که برای زنده نگه‌داشتن امید. ما باید از این جنگ، قصیده‌ای بسازیم برای صلح، برای شرافت برای انسان و برای آینده ایران. ایران، زخمی است، اکنون یک‌بار دیگر سفیدپوشان با تمام وجود در تلاش برای درمان مجروحان و آسیب‌دیدگان جنگ و ایران زخمی هستند.
این کارگردان که مستند‌هایی درباره جنگ و شیوع ویروس کرونا ساخته، درباره مستندسازی درباره مقاومت مردم ایران در برابر تجاوز اسرائیل گفت: در دل جنگ و رنج انسان‌ها، رسالت من آغاز می‌شود. برای من، مستندسازی رفتن به دل آتش برای جنگیدن نیست؛ بلکه نگه داشتن نور در تاریکی و ظلمات است. در همه بحران‌ها با دوربین و دل و جانم، همراه مردم بودم. امروز نیز در این جنگ ۱۲ روزه در کنار مدافعان سلامت و درمانگران، روایت‌گر لحظاتی هستم که تاریخ در آن تنفس می‌کند. در کنار پزشکان، پرستاران و دلیران تیم درمان که بی‌ادعا، جان‌ها را نجات می‌دهند. مستند من، صدای این دلاوری است؛ سندی از فداکاری خاموش در دل شعله‌های بحران.
وی گفت: جنگ برایم جذاب نیست اما ایستادگی انسان در برابر تلاطم برایم مقدس است من در پی حقیقتم. همچون گذشته، حاضر در دل بحران. امروز نیز در قلب حادثه‌ام؛ مستند من، فریاد نیست؛ نجواست. فریاد درد و نجوای مسئولیت.
عبدی‌زاده که به زودی فیلمبرداری سریال جدیدش «تیم درمان» را آغاز خواهد کرد در پاسخ به این سوال که اثری از مقاومت ۱۲ روزه مردم هم در این سریال دیده می‌شود یا خیر گفت: سریال «تیم درمان»، ستایش‌نامه‌ای است برای قهرمانان بی‌نام این روزگار. در این ۱۲ روز، درمانگران همانند رستم و گردآفرید در میانه میدان بودند. بی‌سپر، بی‌خواب اما با قلب‌هایی چون سپیده‌دم و چون سیاوش در میان آتش و خون. به پیشنهاد وزارت بهداشت تصمیم گرفتیم این روز‌ها را نه تنها در مستند که در بستر داستانی سریال بازتاب دهیم؛ بلکه یک یا دو قسمت، با نَفَس این بحران نوشته خواهد شد تا مردم بدانند که مدافعان سلامت، چگونه در خط مقدم ایستادند. تولید سریال با اندکی تاخیر آغاز خواهد شد اما برای من، هیچ‌چیز مهم‌تر از انصاف در روایت و وفاداری به مردم نیست.
این مستندساز در پایان برای مردم آرزوی شادی و آرامش کرد و گفت: خدای ایران، خدای مهربانی و خرد، دوباره به این سرزمین زندگی ببخش. ما را از شر جنگ‌افروزان، تاریکی خواهان و شیاطین برهان. هنر ما، سلاح ماست، صدا و تصویر ما، سنگر امید است و مردم ایران، شایسته آرامش، سلامت و شکوه هستند.
انتهای پیام/