>>تبسم کشاورز_ روز‌هایی که جامعه ایران به‌تازگی از بحران و التهاب جنگ عبور کرده، بازگشت به زندگی عادی نیازمند آرامش، همدلی و فضا‌هایی برای ترمیم روانی و اجتماعی است. سینما، تئاتر، موسیقی و هنر به‌طور عام در چنین شرایطی نه‌تنها ابزار سرگرمی بلکه ابزاری برای بازسازی ذهن و جامعه هستند. سالن تاریک سینما، فرصتی برای فراموشی موقتی تلخی‌ها و درگیر شدن با داستان‌هایی است که امکان همدلی و هم‌فکری را فراهم می‌آورد.
اما در همین روزها، اتفاق عجیبی در پردیس سینمایی باغ کتاب رخ داد که نه‌تنها آرامش را از مخاطب سینما گرفت بلکه پرسش‌هایی جدی را درباره مدیریت، پاسخ‌گویی و احترام به مخاطب فرهنگی مطرح کرده است.
>>شرح ماجرا/ وقتی برق رفت، اعتماد هم رفت
بر اساس گزارش برنا؛ در چند روز گذشته سینما‌های باغ کتاب تهران به شکل مکرر با قطع برق مواجه شده‌اند؛ اتفاقی سوال‌برانگیز که یکی از نمونه‌های آن شب گذشته هشتم تیر ماه در میانه نمایش فیلم «پیرپسر» به کارگردانی اکتای براهنی رخ داد. در حالی که حدود یک ساعت از آغاز فیلم گذشته بود، برق سالن قطع شد. تماشاگرانی که در تاریکی و سکوت داستان را دنبال می‌کردند ناگهان با فضای شوک‌آور بیرون مواجه شدند. برخی از سالن بیرون آمدند، برخی با نگرانی از احتمال رخداد حادثه‌ای بزرگتر و جنگ دچار ترس شدند و برخی دیگر با عصبانیت سالن را ترک کردند.
پاسخ اولیه به مردم آن بود که مجموعه باغ کتاب مسئول این اختلال است نه پردیس سینمایی. اما برای مخاطبی که بلیت خریده، وقت گذاشته، امید بسته این توضیحات اهمیتی نداشت. برخی پول بلیت‌های خود را پس گرفتند و برخی دیگر با بلیت‌های جایگزین به پردیس ملت یا سینما آزادی رفتند. نتیجه؟ یک تجربه تلخ و از دست‌رفته و بدتر از آن شکاف بیشتر در اعتماد مخاطب فرهنگی.
>>زیان‌های چندجانبه/ مخاطب، سینمادار و بدنه فرهنگی کشور
این رویداد در ظاهر ممکن است فقط یک «مشکل فنی» به نظر برسد، اما در واقع آسیبی چندوجهی ایجاد کرده است:
۱. بی‌احترامی به مخاطب/ مردم نه تنها هزینه کرده‌اند بلکه به‌دنبال تجربه‌ای جمعی، فرهنگی و امن بوده‌اند.
۲. ضربه به فیلم‌ها و صاحبان آثار/ فیلم‌هایی که در حال اکران‌اند با ریزش مخاطب مواجه شده و فروش‌شان آسیب می‌بیند.
۳. بی‌اعتمادی به ساختار مدیریت فرهنگی/ وقتی نهاد‌های مسئول پاسخ روشنی نمی‌دهند مردم به کلیت ساختار فرهنگی کشور بدبین می‌شوند.
۴. سوبرداشت‌های اجتماعی/ در شرایطی که مردم به‌تازگی تجربه جنگ را از سر گذرانده‌اند، چنین وقایعی حتی می‌تواند باعث وحشت عمومی شود.
>>ابهامات ساختاری/ سازمان فرهنگی و هنری شهرداری در نقش متولی اما بدون پاسخ
مدیریت مجموعه باغ کتاب بر عهده سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران است. پردیس سینمایی باغ کتاب نیز تحت نظارت «تصویر شهر» فعالیت می‌کند که آن هم زیرمجموعه همین سازمان است. این دو نهاد در ساختار اداری "هم‌عرض" به‌شمار می‌آیند، اما در ماجرای اخیر، این ساختار دوگانه منجر به عدم پاسخ‌گویی شفاف شده است.
در راس مدیریت فعلی مجموعه باغ کتاب، علی رمضانی قرار دارد که به‌تازگی به عنوان مدیر جدید این مجموعه منصوب شده است. از او به‌عنوان مسئول مستقیم فضای باغ کتاب انتظار می‌رود در این ماجرا به صراحت، شفافیت و مسئولیت‌پذیری پاسخ دهد و روشن کند که چه تصمیم‌گیری یا غفلتی منجر به تکرار این قطع برق‌ها شده است؛ آن‌هم در روز‌هایی که هنر و فرهنگ پناهگاه مردمی خسته از بحران است.
>>واکنش مدیرعامل موسسه تصویرشهر به روایت‌ها درباره قطعی برق سینما
در فضای سردرگمی، تنها صدای رسمی و روشنگر، صدای مریم پیرکاری مدیر فرهنگی شناخته‌شده بود که در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) به روشنی و با لحن دقیق، ۴ نکته مهم را مطرح کرد:
سلام، بنا نداشتم در فضای مجازی طرح مسئله کنم؛ اما، چون گزاره‌ی خلاف واقع منتشر کردید به احترام مخاطبان عزیز سینما، لازم دونستم نکاتی را عرض کنم:
۱. پردیس سینمایی باغ کتاب در اختیار مجموعه تصویر شهر است و قاعدتا تعمیرات دوره‌ای برق سینما با هماهنگی و تصمیم متولی‌اش انجام می‌شود.
۲. احتمالا با حداقل‌های مراودات اداری آشنایی دارید و مطلع هستید که چنین تصمیمی قاعدتا با مکاتبه رسمی انجام می‌شود. نامه‌ای که می‌فرمایید درش درخواست قطعی برق سینما جهت تعمیرات دوره‌ای را داشته‌اید منتشر کنید لطفا.
۳. این چه تعمیرات دوره‌ای است که فقط برق سینما قطع می‌شود و کل مجموعه باغ کتاب برق دارند؟
۴. فرض محال که درصد کمی نیت خیری هم پشت این حرکت بوده و اگر احترام به مخاطب برای شما ذره‌ای اهمیت دارد آیا ایام تعطیلی نزدیکی مثل هفته آینده زمان مناسب‌تری نبود؟
>>
>>مردم توضیح می‌خواهند
در شرایط حساس فعلی، جامعه بیش از هر زمان دیگر به هنر نیاز دارد. سینما نه فقط ابزار سرگرمی بلکه برای بازسازی امید و همبستگی است. هر اقدامی که مخاطب فرهنگی را آزرده، بی‌اعتماد و دل‌سرد کند، آسیب به بنیان جامعه است.
در این میان نه قصد اتهام‌زنی داریم و نه دنبال تقصیر شخص خاصی هستیم بلکه با احترام و دقت، خواستار شفاف‌سازی، پاسخ‌گویی و اصلاح ساختار‌های فرهنگی هستیم.
در پایان، تنها یک سوال باقی می‌ماند که امید است متولیان فرهنگی شهرداری تهران با شفافیت به آن پاسخ دهند:
چرا و چگونه در روز‌هایی که مردم بیش از همیشه به سینما نیاز دارند، چراغ آن خاموش می‌شود؟
انتهای پیام/