به گزارش خبرگزاری برنا؛ مدیر گروه سلامت روانی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در این باره گفت: هر چه سن این کودکان کمتر باشد بدلیل عدم توانایی در بروز احساسات، عواطف و افکار خود علائم متفاوتی از بزرگسالان همچون اضطراب، کابوس‌های شبانه، گریه کردن، پرخاشگری، افت تحصیلی، گوشه گیری و ...، بروز می‌دهند.
علی بهرام نژاد تاکید کرد: یکی از فعالیت‌های مهم در کمک به کودکان و نوجوانان در هنگام مواجهه با بلایا و حوادث، خدمات و حمایت‌های روانی اجتماعی است.
وی تشریح کرد: فعالیت‌هایی که به کودکان امکان بیان احساسات و افکار بدهد و احساس مسئولیت و شراکت را در آنها تشویق کند، از اهمیت زیادی برخوردارند.
وی در پاسخ به این سوال که والدین چه کاری در این زمینه بایستی انجام دهند، گفت: به کودکان اطمینان بدهند که واکنش‌های آنان طبیعی است و فرصتی ایجاد کنند تا کودکان بتوانند احساسات و مشکلات خود را بیان کنند.
بهرام‌نژاد ادامه داد: والدین، کودکان را تشویق کنند تا فعالیت‌هایی مثل نمایش، قصه گویی، نقاشی، مجسمه سازی درباره آن رویداد و حادثه، خواندن قصه یا شعر مورد علاقه خود برای گروه با صدای بلند و انجام امور ساده منزل را انجام دهند.
وی انجام بازی را در کاهش استرس کودکن موثر دانسته و گفت: انجام بازی‌هایی که منجر به حرکت عضلات بزرگ می‌شود مثل دویدن، توپ بازی، طناب بازی و ...، بازی‌هایی که باعث توازن جسمی کودک می‌شود مثل لی لی کردن، بازی‌هایی که باعث توازن ذهنی کودک می‌شود مثل ساز و باز‌ها و بازی‌های جورچین کمک زیادی در از بین بردن استرس کودکان می‌کند.
این روانشناس گفت: اطمینان بخشی و ایجاد آسایش جسمانی از طریق برآورد کردن نیاز‌های اساسی کودکان، پرهیز از جدایی‌های غیر ضروری، فراهم نمودن آسایش در زمان خواب معمولی، تشویق به ابراز احساسات و افکار توسط فعالیت‌های بازی، کنترل و نظارت بر تماشای برنامه‌های مرتبط با فاجعه یا حادثه، توجه و نشان دادن علاقه و جهت به کودکان، تعدیل انتظارات در خانه و مدرسه به صورت موقت، گوش دادن به بازگویی مکرر کودک از وقوع حادثه، اجتناب از پافشاری در صحبت درباره احساسات فرد با والدین، تشویق به شروع مجدد فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی و تحصیلی، گوش دادن به صحبت‌های کودکان و نشان دادن همدلی با آنان و درک احساسات آنان از جمله خدماتی است که والدین باید به کودکان ارائه دهند.
بهرام نژاد به والدین توصیه کرد: سؤالات کودک خود صادقانه پاسخ دهید و از پاسخ‌های مبهم، غیر واقعی اجتناب کنید و در خصوص کار روزانه، خواب و تغذیه کودکان نظمی که قبل از حادثه بوده است به تدریج به خانه برگردد.
وی ادامه داد: رفتار‌هایی مثل شب ادراری، افت تحصیلی، ناخن جویدن و ... کودکان را بپذیرند و بدون سخت گیری به کودک آرامش داده شود و او را تنبیه و شرمنده نسازند و در صورت تداوم علائم و حالات روانی در کودک، آن را به پزشک ارجاع دهند.
انتهای پیام