به گزارش برنا، دو تیم استقلال و پرسپولیس سال‌هاست که از عدم ثبات روی نیمکت رنج می‌برند و این مسئله باعث شده تا فوتبال‌شان هویتی نداشته باشد. پرسپولیس در یک دهه اخیر با استفاده از فرصت دادن به مربیانی چون گل‌محمدی و برانکو اندکی ثبات را تجربه کرد و موفقیت‌های زیادی به‌دست آورد اما استقلال این‌گونه نبود و همین امسال رکورد تغییر مربی را به خود اختصاص داد. حالا سؤال اینجاست: آیا ثبات راه موفقیت است؟
در اروپا چه خبر است؟
برای بررسی وضعیت نیمکت‌ها باید به سراغ پرطرفدارترین لیگ دنیا، یعنی لیگ جزیره رفت. یکی از باثبات‌ترین، باهویت‌ترین و موفق‌ترین تیم‌های فعلی اروپا لیورپول است که یک دوره‌ی طولانی به مدت بیش از دو دهه نتوانست لیگ را فتح کند. آن‌ها با یک برنامه‌ریزی خوب و تحویل باشگاه به یورگن کلوپ توانستند ثباتی ۹ ساله را تجربه کنند و قهرمانی لیگ و اروپا را به‌دست آورند. مسأله فقط سرمربی نیست؛ بلکه با حضور یک سرمربی به مدت طولانی، می‌توان خریدهای اصولی انجام داد و یک تفکر را در باشگاه نهادینه کرد.
ماجرا جایی جذاب می‌شود که بدانیم این ثبات ۹ ساله تنها ثبات تاریخ لیورپول نیست و این تیم در تمام ۱۳۳ سال قدمت خود تنها ۲۲ مربی داشته است؛ یعنی هر ۶ سال یک مربی! آن‌ها در یک دوره‌ی ۱۹ ساله مربی به نام تام واتسون داشتند، یک بار به مدت ۱۵ سال جرج کِی هدایت‌شان را بر عهده گرفت و بیل شنکلی بزرگ هم ۱۵ سال هدایت‌شان را برعهده داشت.
رقیب ازلی-ابدی لیورپول در کسب لیگ برتر، منچستریونایتد است که این تیم تا قبل از جدایی فرگوسن، ثباتش از لیورپول هم بیشتر بود. در واقع آن‌ها در تاریخ ۱۴۷ ساله‌ی خود تنها ۲۴ مربی داشته‌اند که میانگین هر ۶ سال یک سرمربی را برای آن‌ها ثبت می‌کند. آن‌ها یک دوره‌ی مت بازبی را به مدت ۲۴ سال روی نیمکت داشتند و یک دوره‌ی ۲۶ ساله‌ی سر الکس فرگوسن را. یعنی نیم قرن از تاریخ منچستر با تنها ۲ سرمربی شکل گرفته است!
ثبات در ایران؟ نشدنی است!
مقایسه رکورد تیم‌های لیگ برتری با تیم‌های داخلی احتمالاً دود از سر همه بلند می‌کند. استقلال در تاریخ ۸۰ ساله‌ی خود ۷۴ سرمربی داشته و پرسپولیس در تاریخ ۶۰ ساله‌اش ۴۵ سرمربی. یعنی این دو تیم حتی میانگین هر دو سال یک سرمربی را هم ندارند و این یعنی یک فاجعه‌ی فنی. بی‌دلیل هم نیست که فوتبال‌شان کاملاً بی‌هویت است. یک سال سرمربی دفاعی خارجی انتخاب می‌کنند، یک فصل سرمربی هجومی داخلی. دست آخر هم مدیران‌شان ادعای فتح قاره دارند!
مقایسه جزئی‌تر؛ ثبات یعنی جام!
در تاریخ پرسپولیس، باثبات‌ترین سرمربی علی پروین بوده که نزدیک به ۱۷ سال سرمربی تیم بود و ۱۵ جام کسب کرد. گل‌محمدی هم در ۵ سال توانست ۶ جام بیاورد و برانکو در ۴ سال، ۷ جام کسب کرد. جالب اینجاست سرخ‌ها تا پیش از حضور برانکو و یحیی – که روی‌هم نزدیک به یک دهه در این تیم حضور داشتند – عدم ثبات را تجربه کردند و حسابی از افتخارات متعدد و موفقیت متداوم دور بودند.
در استقلال هم علی دانایی‌فرد اولین سرمربی آبی‌پوشان بود که ۲۰ سال سرمربی‌گری این تیم را برعهده داشت و ۱۳ جام گرفت. رایکوف در ۷ سال ۵ جام گرفت و منصور پورحیدری در ۱۱ سال، ۸ جام برای استقلالی‌ها به ارمغان آورد. در واقع، بررسی جزئی‌تر یک مسأله را نشان می‌دهد و آن نکته این است: افتخارات متعدد تنها با ثبات به‌دست آمده است!
مرتضی محصص، کارشناس فوتبال ایران، درباره اینکه آیا ثبات رمز موفقیت است یا خیر گفت: جواب شما در همان سؤال وجود دارد. در فوتبال حرفه‌ای این روزها، نتیجه‌گرایی حرف اول را می‌زند و همه به دنبال نتیجه هستند. به نظرم برای ثبات، نیاز داریم تا روحیه و رویکرد باشگاه‌ها را تغییر دهیم. باید روابط بین مربیان و بازیکنان و ارزش‌های اخلاقی را شفاف کنیم.
فاجعه در فصل ۱۴۰۴-۱۴۰۳
پرسپولیس در فصل گذشته ۳ سرمربی داشت. ابتدا گاریدو روی نیمکت این تیم نشست اما قبل از رسیدن به نیم‌فصل از این تیم جدا شد تا باقری موقتاً روی نیمکت این تیم بنشیند و در ادامه، کارتال به عنوان سرمربی انتخاب شد. جالب است که گاریدو هیچ جامی را از دست نداد و اگر مانده بود، احتمال موفقیت سرخ‌ها بیشتر بود. هرچند که انتقادات جدی به سبک بازی وی مطرح بود.
در سمت مقابل، درباره استقلال چیزی نگوییم بهتر است. انتخاب ۶ سرمربی قرار است چه اتفاقی را رقم بزند؟ ایجاد بستر تاکتیکی؟ موفقیت در درازمدت؟ خیر. قهرمانی در جام حذفی تنها به‌خاطر روحیه‌بخشی جباری به‌دست آمد.
آیا هواداران فوتبال ایران در بوجود آمدن این عدم ثبات مقصرند؟ محصص در این خصوص می‌گوید: هواداران ایران اگر در دنیا بهترین نباشند، یکی از بهترین‌ها هستند. پیاده به ورزشگاه می‌روند و در سرما و گرما تیم‌شان را تنها نمی‌گذارند اما حتماً نیاز به تغییر فرهنگ در هواداران بابت فرصت دادن و ثبات در تیم‌ها وجود دارد.
آیا سرخابی‌ها از عدم ثبات درس می‌گیرند؟
حالا یک فصل پیش روی سرخابی‌هاست. استقلال هنوز سرمربی خود را انتخاب نکرده و به نظر می‌رسد به دنبال یک سرمربی ساختارساز است، اما نکته اینجاست که هواداران این تیم طاقت این کار را دارند؟ تقریباً تمام هواداران فوتبال می‌دانند که ثبات به تیم‌شان کمک می‌کند اما هیچ‌کدام حاضر نیستند یک فصل به یک سرمربی مهلت دهند تا او تفکرش را پی‌ریزی کند، برای جوانان برنامه داشته باشد یا خریدهایی اصولی در ۳ سال انجام دهد.
محصص در پایان گفت: از حضور سیدورف در استقلال بسیار خوشحال شدم. من تبلیغ سیدورف را نمی‌کنم بلکه از این حرکت و انتخاب مدیر فنی خارجی استقبال می‌کنم. امیدوارم خلأ به‌وجود آمده در فوتبال‌مان رفع شود و با استفاده از ثبات و خرید اصولی بازیکنان، شاهد موفقیت‌های متعدد باشیم.
بهتر است در زمینه‌ی ثبات، تفکر نتیجه‌گرای مدیران تغییر کند و انتخاب‌های بهتری هم صورت گیرد. قبل از این‌ها اما، فوتبال ایران نیازمند تغییر نگرش هواداران است؛ هوادارانی که راه موفقیت را می‌دانند اما تحمل سختی‌هایش را ندارند.
گزارش از: علی رضایی
انتهای پیام/