فاطمه. ب بانوی طلبه و داوطلب در گفت‌و‌گو با برنا انگیزه اصلی خود از تغسیل اموات کرونایی را «واجب کفایی بودن این کار» دانست و گفت: بیش از هر چیز حس وظیفه دینی و شرعی باعث شد وارد این مسیر شوم.
وی افزود: آن روز‌ها خبر می‌رسید که بسیاری از درگذشتگان بدون غسل دفن می‌شوند. با توجه به این‌که طلبه بودم، احساس کردم این یک تکلیف است و نباید از زیر آن شانه خالی کنم. درواقع تغسیل اموات کرونایی یک وظیفه‌ای بود که انجام دادیم.
فاطمه با اشاره به این‌که تنها همسرش از فعالیتش در غسال‌خانه مطلع بود، ادامه داد: با رعایت کامل نکات بهداشتی بین منزل و غسال‌خانه در رفت‌وآمد بودم. خانواده‌ام حتی حالا هم از آن روز‌ها خبر ندارند.
او در ادامه بیان کرد: یکی از غم‌انگیزترین بخش‌های تجربه‌ام در غسال‌خانه، شنیدن درد دل‌های غسالان رسمی بود. برخی می‌گفتند که دختران‌شان به‌خاطر شغل‌شان نمی‌توانند ازدواج کنند. گویی از نگاه جامعه طرد شده‌اند. این در حالی است که آنها باری سنگین را از دوش ما برداشته‌اند؛ کاری که درواقع بر همه ما واجب است.
این داوطلب تغسیل در پایان با تاکید بر دشواری اجرای دقیق احکام شرعی، خاطرنشان کرد: تغسیل اموات قواعد سخت و دقیقی دارد. حتی خراش کوچکی نباید روی بدن میت ایجاد شود. همیشه سعی می‌کردم افرادی که بر احکام مسلط بودند کنارم باشند تا مطمئن شوم همه‌چیز درست انجام شده است. شاید همین حساسیت‌ها یکی از دلایلی بود که درنهایت باعث شد که دیگر ادامه ندهم.
گفتنی است رویداد کرونا به همت سازمان بهشت زهرا (س) و همراهی خبرگزاری برنا، انجمن سینمای جوانان ایران، مجموعه پزشکی سانیک و موسسه رسانه‌ای صبا، با هدف تقدیر از فداکاری‌های پرسنل این سازمان و همچنین نیرو‌های جهادی و داوطلبی و ثبت و جمع آوری آثار تصویری، قلمی و فیلم‌های تولید شده در آن برهه زمانی در نیمه دوم خردادماه برگزار می‌شود.