به گزارش برنا؛ مهگل محزونیه مربی و داور شنا و شنای هنری، مربی رشته ترای اتلون، نجات غریق و غواص از دوران کودکی با حمایت خانواده‌اش وارد رشته شنای هنری شد و اکنون با بیش از دو دهه فعالیت، تجربه‌هایی ارزشمند در زمینه آموزش، داوری و حضور در میادین ملی و بین‌المللی دارد. او با نگاهی واقع‌بینانه درباره چالش‌ها، فرصت‌ها و آینده این رشته در ایران می‌گوید.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چگونه وارد دنیای شنای هنری شدید؟
من مهگل محزونیه هستم، مربی، ورزشکار و داور شنای هنری. از کودکی با اصرار و پیگیری‌های مادر و پدرم وارد رشته شنا شدم. روحیات آرامی داشتم و از همان ابتدا علاقه زیادی به حرکات هماهنگ در آب داشتم. تمریناتم را به شکل جدی ادامه دادم و با انگیزه و علاقه به این رشته رسیدم و آن را دنبال کردم.
از چه زمانی فعالیت خود را آغاز کردید و چه انگیزه‌ای باعث شد به صورت حرفه‌ای ادامه دهید؟
از شش‌سالگی شنا را شروع کردم و بعد از یک سال آموزش کامل، در سن ده‌سالگی وارد رشته شنای هنری شدم. انگیزه من برای موفقیت، حضور و تلاش مستمرم در این رشته و حمایت‌های خانواده‌ام بود. با اینکه ترس از آب داشتم، صحبت‌های پدر و تشویق‌های مادرم باعث شد ادامه بدهم. مربیان خوبی هم داشتم که کمک کردند مراحل بالاتر را طی کنم و حضور مداومم در کلاس‌ها و پیگیری مادرم باعث شد این رشته را به‌صورت حرفه‌ای ادامه بدهم.
در چه رقابت‌هایی شرکت کرده‌اید و چه افتخارات و مدال‌هایی کسب کرده‌اید؟
تمام شرکت‌هایم در سطح کشوری بوده و به این ترتیب مقام دوم در سال ۱۳۸۹، مقام اول در سال ۱۳۹۰، مقام اول در سال ۱۳۹۷ و مقام اول در سال ۱۳۹۸ را کسب کرده‌ام. باید به خوانندگان شما بگویم که بنده توانستم گواهینامه ۱۰ ستاره‌ی شنای هنری، مربیگری و داوری این رشته را از فدراسیون شنای هنری دریافت کنم. البته مدارک بیشتری هم در وزارت ورزش و جوانان ثبت شده است.
چه دوره‌ها و گواهینامه‌هایی در حوزه شنای هنری دریافت کرده‌اید؟ آیا این گواهی‌ها بین‌المللی هستند؟
ده گواهینامه از جمله مربیگری، داوری شنای هنری دریافت کرده‌ام. همه این گواهینامه‌ها رسمی، دو زبانه و بین‌المللی هستند.
تجربه‌تان در زمینه آموزش این رشته به نوجوانان و جوانان چگونه بوده است؟
تجربه آموزش به نوجوانان و جوانان برای من بسیار شیرین و دلنشین بوده. هماهنگی زیادی بین این رشته و روحیات نسل جدید وجود دارد. آموزش شنای هنری با اینکه دشوار است، ولی لذت زیادی دارد و حس خیلی خوبی منتقل می‌کند.
آیا سابقه آموزش یا حضور در اردو‌های خارجی یا بین‌المللی دارید؟ لطفاً درباره آن توضیح دهید.
به‌دلیل اینکه کشور ما اسلامی است، شرکت در رقابت‌های بین‌المللی کمی دشوار است. اما سابقه دو سال فعالیت در خارج از کشور را دارم. اگر مسابقاتی بین کشور‌های اسلامی برگزار شود، ایران قطعاً می‌تواند در آن موفق باشد.
تفاوت سیستم آموزشی شنای هنری در ایران با سایر کشور‌ها در چیست؟
دسترسی به امکانات در ایران کم است. خارج از ایران سیستم آموزشی بر پایه علم، فیزیولوژی و تکنولوژی بالا طراحی شده است. ما از لحاظ علمی عقب نیستیم، اما امکانات ما ضعیف‌تر است. امیدوارم روزی به سطح جهانی برسیم و من بتوانم به‌عنوان مربی و داور بین‌المللی آن را تجربه کنم.
به نظر شما جایگاه ایران در سطح جهانی در این رشته چگونه است؟
اگر امکان حضور در رقابت‌های خارجی را داشته باشیم، می‌توانیم پیشرفت زیادی کنیم. در کشور ما استعداد‌ها و توانایی‌های زیادی وجود دارد.
کشور‌های پیشرو در این رشته کدامند و چه عواملی باعث موفقیت آنها شده است؟
روسیه، اسپانیا و ژاپن از کشور‌های پیشرو هستند. عواملی مثل سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، استفاده از علم ورزش، برنامه‌ریزی دقیق مربیان، و تحلیل ویدیویی حرکات موزون از دلایل موفقیت آنهاست.
چطور می‌توانیم از تجربیات بین‌المللی برای ارتقاء این رشته در ایران استفاده کنیم؟
با دعوت از مربیان و داوران بین‌المللی می‌توانیم در کشور کارگاه‌های آموزشی برگزار کنیم و به‌طور علمی از تجربیات آنها استفاده کنیم. همین‌طور تلاش برای به‌روزرسانی دانش مربیان داخلی ضروری است.
چه چالش‌هایی برای رشد شنای هنری در ایران وجود دارد؟
مهم‌ترین چالش‌ها کمبود زیرساخت، نبود سالن مناسب برای تمرینات تخصصی، مسائل مالی و شهریه‌های بالا هستند. متأسفانه خیلی از خانواده‌ها توان پرداخت هزینه این رشته را ندارند.
آیا حمایت کافی از سوی فدراسیون یا نهاد‌های ورزشی برای این رشته وجود دارد؟
در حال حاضر، مربیان و داوران با تلاش شخصی و حمایت‌های محدود فعالیت می‌کنند. حمایت نهادی هنوز آن‌طور که باید نیست. اگر مسابقات کشور‌های اسلامی برگزار شود، ایران می‌تواند پیشرفت زیادی داشته باشد.
به نظر شما چه اقداماتی می‌توان برای توسعه و ترویج شنای هنری در ایران انجام داد؟
برگزاری رقابت‌های مختلف در سطح استان‌ها و کشور، توسعه زیرساخت‌ها، برگزاری کارگاه‌ها و استعداد یابی در بین شناگران و حمایت رسانه‌ها می‌تواند کمک بزرگی به ترویج این رشته کند.
آیا رسانه‌ها به اندازه کافی به این رشته توجه می‌کنند؟ چطور می‌توان اطلاع‌رسانی و آگاهی عمومی را افزایش داد؟
رسانه‌ها آن‌طور که باید، به این رشته نپرداخته‌اند. حتی در برخی همکاری‌ها، برخی سازمان‌های دولتی سعی داشتند نام این رشته را تغییر دهند. امیدوارم رسانه‌ها مثل شما با انتشار اخبار و مصاحبه‌ها باعث شناخت بیشتر این رشته شوند و حمایت عمومی افزایش یابد.
چشم‌انداز شما برای آینده شنای هنری در ایران، به‌ویژه برای دختران چیست؟
با توجه به شرایط فعلی و محدودیت‌هایی که وجود دارد، واقعاً نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی از آینده داشت. اما امیدوارم با افزایش آگاهی عمومی، حمایت خانواده‌ها، تلاش مربیان و نگاه مثبت مسئولان، مسیر برای دختران علاقه‌مند هموارتر شود. این رشته توانایی رشد را دارد، اما موفقیت در گرو برنامه‌ریزی دقیق و برداشتن قدم‌های جدی است. آینده‌اش به تصمیم‌هایی بستگی دارد که امروز گرفته می‌شود.
چه توصیه‌ای به دختران جوانی دارید که به این رشته علاقه‌مندند؟
توصیه‌ام این است که اگر واقعاً علاقه دارند، پیگیر تمرینات‌شان باشند و به مربیان‌شان اعتماد کنند. استمرار در تمرین خیلی مهم است. همیشه می‌گویم اگر هدفی داشته باشید و برایش تلاش کنید، حتماً به آن می‌رسید. مهم این است که ناامید نشوید و حتی اگر بار‌ها شکست خوردید، ادامه بدهید.
اگر بخواهید یکی از زیباترین لحظات ورزشی‌تان را تعریف کنید، آن لحظه کدام است؟
زیباترین خاطره‌ام زمانی بود که مسابقات ملی برگزار شد و ما مقام آوردیم. خصوصاً آن لحظه‌ای که بعد از مسابقه، هم‌تیمی‌هایمان گریه می‌کردند و خوشحال بودند. آن احساس شادی و رضایت برایم ماندگار شد.
انتهای پیام/