به گزارش برنا، >>سمیه قدیری- ۵۸ سال پیش در چنین روزی پسری در آبادان به دنیا آمد که از کوچه پس کوچه‌های تف خورده خاک پاک جنوب مسیری را طی کرد که در نهایت به قله افتخار در فوتبال ایران و آسیا رسید، پسری که آن روز‌ها کسی فکرش را نمی‌کرد روزی نام او در استادیوم‌های فوتبال ورد زبان هوادارانی شود که این پسر را نه یک فوتبالیست و نه یک دروازه بان ساده بلکه او را خالق خاطرات تلخ و شیرینی می‌دانستند که با سال‌ها حضور در سطح اول فوتبال ایران برای همه رقم زد.
پسر بلندقامت آبادانی از هلال احمر تا حماسه‌سازی در ملبورن برای فوتبال ایران تلاش کرد، جنگید، عرق ریخت و خندید! خنده‌های معجزه‌گرش از حافظه تاریخ فوتبال ایران پاک نمی‌شود خنده بر لب و صلابت در نگاه از این پسر سبزه جنوبی اسطوره‌ای ساخت که فوتبالی‌ها او را عقاب آسیا لقب دادند.
"عقاب آسیا با ماست، دروازه بان تیم ماست؛ احمدرضا عابدزاده. "
یک ایران بود و یک عابدزاده، یک دروازه بود یک ستاره، یک تیم بود و... نه او خودش یک تیم بود، ارتشی یک نفره که هیچ وقت خودش را تافته جدا بافته و ژن خوب و نسل برتر ندانست و راز محبوبیتش بین قرمز و آبی و زرد و... همین بود!
اسمش یادآور خاطراتی طلایی است از برخوردی که با تیردروازه ایران در بازی مقابل ژاپن در مسیر صعود به جام جهانی نفس همه را بند آورد تا خنده‌های معجزه گونه‌اش در جهنم ملبورن؛ خاطراتی که نه بوی ماندگی می‌گیرد و نه رنگ کهنگی! نگاه نافذش اگر چه با آدامس جویدن‌هایش سنخیتی نداشت ولی از او ترکیبی منحصر‌به‌فرد از نسلی ساخت که او را جادوانه کرد، نسلی که اهل ادا و اطور‌های مجازی نبود و نقابی بر چهره نداشت برای نقش بازی کردن‌های مصنوعی!
عقاب آسیا لقبی برازنده بود برای احمدرضا عابدزاده، مردی که فقط یک فوتبالیست، یک دروازه بان و حتی یک کاپیتان نبود؛ جمعی از این نشان‌ها با شخصیتی رمزآلود در آمیخته شده بود تا از او اسطوره واقعی بسازند نه قهرمان پوشالی!
عابدزاده و هم قطارانش در نسل طلایی فوتبال معامله گر نبودند و یکی از مهمترین راز‌هایی که از او و هم نسلانش ستاره‌های ماندگاری را در آسمان فوتبال ایران ساخت همین موضوع بود، ستاره‌هایی که بلد نبودند چطور فداکاری‌های شان با چماقی کنند بر سر کسانی که دوست شان داشته و دارند و بازی‌های عوام فریبانه را برای هواداران‌شان برنمی تابیدند. عابدزاده‌های فوتبال ایران منت شهرت و محبوبیت شان را بر سر کسی نمی‌گذاشتند؛ نسلی که باید در تاریخ به دنبال آنها بود و در خاطرات گذشته فوتبال ایران جستجوی‌شان کرد.
تولدت مبارک عقاب آسیا، تولدت مبارک اسطوره، تولدت مبارک مرد خنده‌های جادویی در مستطیل سبز.
انتهای پیام/