سومین سمپوزیوم بین‌المللی «آرمان‌شهر کودکان» با میزبانی شهرداری تبریز و همکاری مجمع شهرداری‌های کلان‌شهر ایران، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تبریز، کرسی سلامت اجتماعی و توسعه یونسکو، انجمن معماری و شهرسازی ایران، دانشگاه علم و صنعت ایران و دیگر نهادهای ملی و بین‌المللی برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری برنا، در این رویداد که توسط مرکز مطالعاتی و پژوهشی فصلنامه «آرمان‌شهر کودکان» برگزار شد، جمعی از معماران برجسته با جوایز بین‌المللی و سخنرانانی از آلمان، ترکیه، یونان، کاستاریکا و مالزی حضور یافتند. سخنرانی‌ها و ارائه‌های علمی این مهمانان، به‌طور قابل‌توجهی اعتبار علمی و جهانی سمپوزیوم را ارتقا بخشید.
در کنار پنل‌های تخصصی و ارائه مقالات علمی، از خیرین، برگزیدگان مسابقه عکاسی و فعالان حوزه کودک تجلیل شد. در پایان، مهدی خاکزند دبیر علمی سمپوزیوم، بیانیه‌ای قرائت کرد که محور اصلی آن تأکید بر لزوم مشارکت فعال کودکان در فرآیندهای شهری و دستیابی به عدالت اجتماعی برای کودکی بود.
بیانیه پایانی سمپوزیوم بر ضرورت بازشناسی کودک به عنوان شهروندی مؤثر، شنیده‌شونده و دیده‌شونده در فرآیندهای شهری و روستایی تأکید کرد. در این بیانیه آمده است که کودک نباید صرفاً مصرف‌کننده خدمات باشد، بلکه باید در تصمیم‌سازی‌های شهری نقش فعال ایفا کند.
در بیانیه مطرح شد که:
شهرها هنوز برای کودکان طراحی نشده‌اند؛
فضاهای عمومی برای عبور بزرگسالان مناسب‌اند نه مکث کودکان؛
مشارکت کودک در تصمیم‌سازی‌ها بیشتر شعاری است تا واقعیت؛
کودکی در بسیاری از مناطق با آسیب، تبعیض و نادیده‌گرفتن روبروست.
بر اساس بیانیه، پنج مطالبه اصلی این سمپوزیوم عبارتند از:
1. رسمیت‌بخشی به جایگاه کودک در ساختارهای اجرایی شهر و روستا.
2. تدوین سیاست‌های عمومی متناسب با نیازهای متنوع کودکان.
3. همکاری بین‌رشته‌ای نهادهای اجرایی، مدنی و پژوهشی در مسائل کودک.
4. اولویت‌دادن به فضاهای بازی، آموزش، سلامت و امنیت کودک از نگاه خود کودک.
5. اعتبار بخشیدن به ادراک و تجربه کودک از محیط به عنوان مبنای برنامه‌ریزی.
در پایان سمپوزیوم، از تلاش‌های دکتر محد عزتی، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری مجمع شهرداران کلان‌شهرهای ایران و معاون شهرسازی و معماری شهرداری تبریز، و همچنین مهندس بهاره مشروطی، مدیر اداره شهر دوستدار کودک شهرداری تبریز و تیم پرتلاش ایشان تقدیر ویژه به‌عمل آمد.
این بیانیه، پایانی بر رویداد نبود؛ بلکه آغازی بود بر تعهدی بلندمدت برای ساختن آینده‌ای که در آن «شهر با کودکان و برای کودکان» شکل می‌گیرد. سمپوزیوم با امید به فردایی که کیفیت زندگی با معیار کودک سنجیده می‌شود، به کار خود پایان داد.
انتهای پیام/