به گزارش "ورزش سه"، >>ناپولی آواز می‌خواند؛ و این نوای پیروزی، تاریکی را می‌شکافد و اشک‌های شهری را همراهی می‌کند که هنوز با ناباوری به آنچه رخ داده می‌نگرد: ناپل قهرمان ایتالیا شد، چیزی که هیچکس در ماه اوت پیش‌بینی نمی‌کرد. ناپولی فراتر از هر حد و مرزی رفت و عنوانی را از آن خود کرد که عصاره‌ای از شجاعت و باور است.
ناپل قهرمان ایتالیا شد، تیمی که باارزش است، اما نه قوی‌ترین بود و نه مدعی اصلی؛ تیمی با مربی‌ای که همیشه ایمان داشت، حتی وقتی تمام شانس‌ها به نظر از بین رفته بود؛ و چنین لحظاتی کم هم نبود.
ناپل قهرمان ایتالیا شد، باشگاهی که توانست دوباره بایستد، تابستان گذشته ۱۵۰ میلیون یورو سرمایه‌گذاری کرد، در ژانویه خطر کرد و از خویچا کواراتسخلیا گذشت، اما ایستادگی کرد. ناپل قهرمان ایتالیا شد، در دقیقه ۴۲ یک شب دیوانه‌وار دیگر، جایی که >>اسکات مک‌تامینی روی توپی که بین اضطراب یک ورزشگاه سرگردان بود، شاهکار آفرید. وقتی ارسال پولیتانو از راه رسید، بدون لحظه‌ای تردید، با پرشی بی‌نظیر و حرکتی که آن را قیچی برگردان می‌نامند، شب ناپل را درخشان کرد.
ناپولی با حملاتی منظم، در تعقیب رویا بود و بعد، برای تثبیت پیروزی، در ساعت ۲۲:۰۲، تقریباً روملو لوکاکو به شیوه خودش جشن را تکمیل کرد، با نیرویی خیره‌کننده، مدافعان را کنار زد و کار را تمام کرد، ۲-۰ و جشن آغاز شد. آنتونیو کونته که به دلیل محرومیت، بازی را از جایگاه بالای مطبوعات، مثل بالون‌سوارها تماشا می‌کرد، تا جایی که می‌توانست، بدون واکنش خودش را نگه داشت و وانمود می‌کرد آن دستانی که برایش دست تکان می‌دادند و نمادین به سمتش می‌رفتند تا دستش را بفشارند و از او تشکر کنند، نمی‌بیند.
دقیقاً ۷۵۰ روز طول کشید تا اسکودتو به ناپولی بازگردد. بین دو قهرمانی اسپالتی و کونته، یک فصل کابوس‌وار وجود داشت که حالا دیگر اثری از آن نمانده. ناپولی حالا چهارمین عنوان اسکودتوی خود را به دست آورده، با برهم زدن تمام پیش‌بینی‌ها و اثبات اینکه ایمان می‌تواند سلاح قدرتمندی باشد.
دو اسکودتو، سه کوپا ایتالیا، یک سوپرجام: بخوان ناپولی، این شبی‌ست تاریخی، با بازیکنانی که بر چمن دراز کشیده‌اند و می‌گریند، و شهری که سرشار از شادی‌ست؛ شادی‌ای که در خیابان‌ها میان صدها هزار نفر تقسیم شده. بخوان ناپولی، «ما هستیم، ما هستیم، قهرمانان ایتالیا ما هستیم». ساعت ۲۲:۴۸، این رؤیا به حقیقت پیوست.