به گزارش "ورزش سه"، این یک برد حرفه‌ای بود برای رئالی که این فصل در مدیریت بازی‌هایش چندان دست‌بالا ندارد. برد مهمی بود، چون با هفت هفته مانده، آن‌ها را در کورس لالیگا نگه داشت. اما پیروزی امیدوارکننده‌ای نبود، از آن‌هایی که پیش از بازی چهارشنبه به هواداران دُز اضافی خوش‌بینی تزریق کند.
تیم آنچلوتی مثل همیشه کسل‌کننده بازی کرد، ولی حداقل توانست با نظم در برابر حملات آلاوس پرشور دفاع کند؛ تیمی که در سی دقیقه برتری عددی، به دلیل ضعف آشکار در حمله محکوم به شکست شد.
>>امباپه با خطایی وحشتناک روی آنتونیو بلانکو که می‌توانست پایش را بشکند، اخراج شد. از دقیقه ۳۸، رئال با یک بازیکن کمتر و برتری در نتیجه، بهانه‌ای یافت تا همان کاری را کند که با یازده بازیکن هم عادت دارد: عقب‌نشینی و دفاع با ازدحام، در انتظار فرصت ضدحمله. نیمه اول را در بلوک پایین و نیمه دوم را در بلوک عمیق شروع کردند، هرچند سانترهای آلاوس هم دردسر چندانی برایشان نداشت.
از منظر لالیگا، این بازی را می‌توان قابل‌قبول دانست، اما برای جبران سه گل عقب‌افتادگی برابر >>آرسنال، باید ایمانی عظیم داشت تا به این تیم امید بست. فقدان فوتبال در بازی‌شان ناامیدکننده است.
حتی در روزی که شوامنی یکی از بهترین نمایش‌هایش را با دوندگی در دفاع ارائه داد و کاماوینگا گلی تماشایی زد که یادآور روزهای اوجش بود، >>رئال نتوانست میانه میدان را در دست بگیرد.
تا پیش از اخراج مانو سانچز در دقیقه ۶۹، آلاوس مالکیت را کنترل می‌کرد. اگر خط هافبکی با سه جنگجوی همه‌فن‌حریف مثل شوامنی، والورده و کاماوینگا نتواند نه بازی‌سازی کند و نه جلوی بازی‌سازی حریفی در خطر سقوط را بگیرد، دیگر حرفی نمی‌ماند. اما این >>رئال مادرید امروز است.
فقط سبایوس، که پس از ده بازی مصدومیت برگشت، می‌تواند کمی روان بودن و حس جمعی به بازی تیم تزریق کند. به همین دلیل و با فرم طولانی‌مدت ضعیف رودریگو و وینیسیوس، باور به بازگشت اروپایی به شدت دشوار است. واقع‌بینانه، اوضاع خوب به نظر نمی‌رسد.
منبع: مارکا