به گزارش >>خبرنگار مهر، محمد >>عکاف برای حاج محمود کریمی و نوحه «>>ای >>ای رانش» در یادداشتی اختصاصی که در اختیار >>خبرگزاری مهر قرار داد نوشت:
این روزها خیلی‌ها از «ایران» و «اتحاد ایرانیان» می‌گویند. برای ایران می‌نویسند و برای این خاک می‌خوانند… از اینکه ما ایرانیان - فارغ از گویش، قومیت و حتی شیوه زندگی‌مان - عاشق کشورمان هستیم و با همهٔ اختلاف نظرها، پای این آب و خاک، با همه قدرت، اختلاف را کنار می‌گذاریم و چهرهٔ دشمن مشترک را به خاک می‌مالیم.
حاج‌محمود!
من در این چند روز، صدها دل‌نوشته خوانده و ده‌ها شعر و سرود شنیده‌ام.
اما نوحه «>>ای ایران! …» تو چیزی «دیگر» بود. هنرمندانه و باغیرت، نشان دادی که عنوان کشورم، وطنم «ایران» هم می‌تواند مبنا و مفهوم نوحه سینه‌زنی باشد.
تو با عشق، پرچم سه‌رنگ وطن‌مان ایران را به پرچم سرخ سیدالشهدا (ع) گره زدی.
حاج‌محمود! ما «بچه‌هیئتی‌ها» عمری متهم بودیم که به وطن و آب‌وخاک اجدادی بی‌توجهیم و می‌دانیم که اکثر شهیدان دفاع مقدسِ هشت‌ساله، برخاسته از هیئت‌های مذهبی بودند. حالا و با نوحه «>>ای ایران!»ت، کیف کردیم.
این یعنی در جایی که پای وطن‌پرستی واقعی در میان باشد، پرچم دست همان‌هایی است که زیر پرچم امام‌حسین (>>ع) سینه می‌زنند… و بهتر و بیشتر از همه، فرق سپاه یزید و امام‌حسین (ع) را می‌فهمند.
حاج‌محمود!
تو با نوحه‌ات این پیام را دادی که وقت جنگ، وقتی دشمن حمله کند، «همه یکی هستیم»!… چون دشمن، >>همهه ما را یکی می‌داند و تیغ که بکشد، برایش کودک و زن و پیر و جوان فرقی نمی‌کند… اصول‌گرا و اصلاح‌طلب و راست و چپ هم نمی‌شناسد.
حاج‌محمود!
نوای «>>ای ایران! …» تو پاسخ کسانی بود که می‌گفتند: «شما در هزار و چهارصد سال قبل مانده‌اید». با نوحه‌ات چقدر دل‌ها به هم نزدیک‌تر و حال‌مان خوب‌تر شد.
هر ضربه‌ای که با نام ایران به سینه‌ها می‌خورد، نشان می‌داد که هر جا کربلایی شود، روضه می‌شود، نوحه می‌شود و برایش به سر و سینه می‌زنیم.