به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، لرستان، سرزمینی که سال‌ها با نام رودهای خروشان و باران‌های سیل‌آسا شناخته می‌شد، در سال 1403 با چهره‌ای دیگر ظاهر شد: چهره‌ای که بحران آب در آن به نقطه‌ای نگران‌کننده رسیده است.
سال 1403 برای لرستان با کاهش شدید بارش‌ها همراه بود. بارندگی‌ها در تمام شهرهای این استان به‌غیراز دو شهر منفی گزارش شد و کاهش یافت.
همزمان با کاهش بارش‌ها، منابع آب زیرزمینی لرستان نیز در معرض تهدید جدی قرار گرفتند. افت منابع آب زیرزمینی در حوضه کارون در بهمن 1403 به 34 میلیون مترمکعب رسید.
از سوی دیگر دبی چشمه‌های انتخابی لرستان نیز در بهمن سال گذشته به 136 لیتر بر ثانیه رسید که نسبت به سال 1402 50 درصد و در مقایسه با میانگین بلندمدت 55 درصد کاهش را نشان داد.
کاهش منابع آب زیرزمینی، افت حجم مخازن سدها، بارندگی‌های نامنظم و کاهش چشمگیر بارش‌ها، مجموعه‌ای از چالش‌های به‌هم‌پیوسته را شکل داده‌اند که امنیت آب، امنیت غذایی و حتی امنیت اجتماعی لرستان را تهدید می‌کند.
نخستین جلسه شورای حفاظت از منابع آب و کارگروه سازگاری با کم‌آبی لرستان در سال 1404 تشکیل شد تا این شورا درباره چیزی حرف بزند که دیگر از مرحله هشدار گذشته است: آب.
بهروز مرادپور، مدیرکل هواشناسی لرستان، در این جلسه از آماری پرده برداشت که برای بسیاری آشنا، اما سنگین بود. به‌گفته او، سنجش میزان بارندگی به دو شیوه «پهنه‌بندی» با استفاده از 209 باران‌سنج و «نقطه‌ای» در هر شهرستان انجام شده‌است.
نتیجه این پایش اما دلگرم‌کننده نبود: تنها الیگودرز و دورود رشد بارندگی را تجربه کرده‌اند و در سایر شهرستان‌ها، کاهش بارش تبدیل به واقعیتی تثبیت‌شده است.
اما آب فقط از آسمان نمی‌آید. زمین هم منبعی است که بی‌صدا خالی می‌شود. گزارشی که احمد گودرزی، معاون حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه‌ای لرستان، ارائه کرد، نمایی دقیق از این تخلیه بی‌صدا بود.
در سال گذشته، 958 حلقه چاه غیرمجاز در سطح لرستان شناسایی شده که برقشان قطع شده یا در مسیر قطع قرار گرفته‌اند. در همین بازه، 292 چاه غیرمجاز نیز پر و مسلوب‌المنفعه شده و 180 کنتور هوشمند بر چاه‌های مجاز نصب شده‌است.
گودرزی تأکید کرد که سیاست وزارت نیرو در سال گذشته، مدیریت همزمان آب و برق بوده، اما حجم تخلفات و شدت فشار بر سفره‌های زیرزمینی همچنان بالاست
بحران آب در لرستان دیگر نه صرفاً یک هشدار که واقعیتی است جاری در بطن زندگی روزمره. کاهش کم‌سابقه بارش‌ها، افت بی‌وقفه منابع زیرزمینی، خشکیدن چشمه‌ها و رودخانه‌ها و نابودی تدریجی پوشش‌های گیاهی، سیمایی تیره از آینده ترسیم می‌کند.
آنچه در لرستان در جریان است، نه فقط یک کمبود آب ساده که نشانه‌های کلاسیک یک فروپاشی اکولوژیک است؛ فروپاشی‌ای که آرام، بی‌صدا و بی‌رحم، پایه‌های اقتصاد کشاورزی، زیست‌بوم‌های بومی و حتی بنیان‌های اجتماعی را می‌لرزاند.
انتهای پیام/644/.