به گزارش >>خبرگزاری تسنیم از رشت، گوشه‌ای از فرهنگ و آداب و رسوم گیلانِ زیبا را باید در گذرگاه‌های باریک و سنگ‌فرش شهرک تاریخی ماسوله جستجو کرد؛ آنجا که عطر و بوی آش محلی، زنجبیل، موسیقی گوش‌نواز چلنگری و آهنگری از بعضی مغازه‌ها و دیدن جلوه‌های تاریخی و فرهنگی غنی با لهجه‌های متعدد هوش از سر می‌پراند.
اینجا همه‌چیز بوی تازگی دارد؛ آرام آرام از سنگ‌فرش‌های خیس عبور می‌کنی؛ در میانِ راه، بعضی مغازه‌داران در حال فروختن یا معرفی صنایع دستی محبوب گیلان به میهمانان و مسافران هستند پس فقط طبیعت زیبا و جلوه‌های تاریخی و فرهنگی این شهرک نیست که نظر آنان را جلب کرده بلکه صنایع‌دستی زیبا نظیر عروسک‌های کاموایی رنگارنگ که توسط زنانِ محل، تولید و در گذرگاه‌های این روستای تاریخی عرضه می‌شود نیز برای گردشگران بسیار جذاب است.
بالاتر که می‌روی برخی زنان مسن یا جوان ماسوله بر چهار پایه‌ای نشسته و جلوی درب منزل یا مغازه‌شان مشغول بافتن هستند؛ در کنار آن‌ها چیدمانی از عروسک‌های بافتنی خندان و رنگارنگ ماسوله به چشم می‌خورد؛ چند متر جلوتر باز شاهد این منظره هستی؛ زنی ماسوله‌ای با اشتیاق در حال خلق عروسک‌های بانمک و دادن آن‌ها به دستِ کودکان است.
عروسک‌های خندان ماسوله هنوز هم یکی از زیباترین صنایع‌دستی گیلان هستند؛ تولید و فروش این عروسک‌ها که بیشتر موردتوجه گردشگرانِ غیربومی قرار می‌گیرد، با در نظر گرفتن قیمت مواد اولیه و نیز قیمت فروش آن‌ها، سود چندانی را عاید فروشنده و تولیدکننده نمی‌کند و زنانِ محل برای تامین معاش خود نمی‌توانند به سود فروش عروسک‌ها تکیه کنند اما این علل و عوامل جلوی اراده و سختکوشی او برای گذرانِ زندگی و مفید بودن در اجتماع را نمی‌گیرد و لذا با علقه‌ای خاص، قلاب و میل بافتنی را در میان انگشت‌هایش چرخانده تا اثری زیبا که به دل کودکان بنشیند خلق کند.
به‌جد می‌توان گفت که صنایع‌دستی گیلان رونق خود را مدیون دستان زحمتکش و پینه‌بسته زنانی است که در کنار مردان به فکر تولید و درآمدزایی بوده‌اند و علاوه بر انجام کارهای منزل و کشاورزی، ساعات فراغت خود را به تولید انواع مختلفی از صنایع‌دستی اختصاص می‌دادند؛ برخی از آن‌ها حتی مواد اولیه آثار هنری و ارزشمندشان را هم خودشان تولید می‌کنند و با تولیدات‌شان حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.
خانم فاطمه بهرام‌خواه از بانوانِ کارآفرین و فعال در عرصه تولید عروسک‌های کاموایی به تجربیات و گرایش خود در این حوزه اشاره می‌کند و می‌گوید: در ابتدا به مدت 2 سال برای یکی از دوستانم در ماسوله، عروسک درست می‌کردم و بعد از مدتی مستقل شدم و توانستم با کمک شهرداری در گوشه‌ای از شهرک تاریخی ماسوله، دست‌سازه‌های خودم را عرضه کنم و اکنون حدود 10 سال است که در این حوزه فعالیت دارم.
وی به استقبال گردشگران داخلی و خارجی از صنایع دستی گیلان و تولیدات کاموایی ماسوله اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: سعی کردم با ارائه طرح‌های جدید و تنوع کار، توجه کودکان را به دست‌سازه‌هایم جلب کنم به‌گونه‌ای که هم مورد پسند دختران و هم پسران باشد.
به گفته این بانوی گیلانی؛ در پیکر عروسک از طبیعت دلنواز گیلان و ترکیب رنگ‌های شاد لباس‌های محلی و سنتی این استان الهام گرفته می‌شود و از آنجا که لباس‌های محلی در بین مسافران طرفداران زیادی دارد، عروسک‌هایی که لباس محلی به تن کرده‌اند هم برای گردشگران جذاب به نظر می‌رسند؛ مردم هم با دیدن گیوه‌های ماسوله یا جلیقه‌های محلی گیلان در تن عروسک‌ها شگفت‌زده می‌شوند.
بهرام‌خواه اظهار کرد: رمز جذابیت عروسک‌های ماسوله، تنوع و زیبایی و رنگ‌بندی عروسک‌هاست؛ در ساخت بعضی از عروسک‌ها سعی می‌کنم نماد و فرهنگ و آداب و رسوم گیلانیان را هم به همگان معرفی کنم اما سود اندک و کم‌رونقی بازار فروشِ محصولات کاموایی همچنان آسیب‌هایی را به تولیدکننده وارد کرده و زحمت او را افزایش می‌دهد.
وی با بیان اینکه محصولات کاموایی ماسوله به عراق و سایر کشورها هم صادر شده و طرفداران خاص خودش را دارد افزود: ما در کنار عروسک، شال و کلاه مردانه و زنانه و بچگانه، شنل کاموایی و روسری‌های بافتنی هم تولید می‌کنیم و بعضی از همکارانِ ما محصولات خود را صادر می‌کنند.
این بانوی فعال در عرصه صنایع دستی گیلان در ادامه از مسئولین خواست که حمایت‌های بیشتری از تولیدات و دست‌سازه‌های بانوان با اعطای وام‌های قرض‌الحسنه صورت گیرد و شرایط بهتری برای حضور و عرضه این تولیدات در نمایشگاه‌های خارج از استان فراهم شود.
بهرام‌خواه گفت: برای حمایت از بافندگان عروسک و یا هر نوع پوشاک کاموایی، تمهیدات ویژه‌ای اندیشیده شود زیرا با توجه به کم شدن قدرت خرید مردم و گرانی مواد اولیه ممکن است مشتریان بیشتری را در این بخش از دست بدهیم.
به گزارش تسنیم، حفظ فرهنگ‌های بومی، منطقه‌ای و ملی یکی از مهم‌ترین وظایف مسئولان به حساب می‌آید و استان گیلان هم در زمینه صنایع دستی قدمتی دیرینه دارد و در جای جای این خطه سرسبز، هنرمندان زیادی اعم از زن و مرد مشغول نقش‌آفرینی در این بخش هستند که اگر حمایت‌های بیشتری از آنان و تولیدات‌شان صورت نگیرد نه‌تنها ضربه اساسی به اقتصاد استان و کشور وارد خواهد شد بلکه بسیاری از این حرفه‌ها همچون حرفه چلنگری یا آهنگری ماسوله به دفترچه خاطرات می‌رود و بازار فروشِ محصولات هم به رقبا تقدیم می‌شود.
اما در صورت توجه و حمایت بیشتر، صنایع دستی سهم به‌سزایی در افزایش تولید ناخالص ملی، افزایش درآمد سرانه، توسعه صادرات، کسب درآمد ارزی، تامین اشتغال و تعادل‌بخشی بازار کار و جلوگیری از مهاجرت روستائیان به شهرها، ایجاد درآمد مکمل برای خانوار، توسعه توریسم، مبادلات فرهنگی و افزایش سطح مشارکت اقتصادی زنان خواهد داشت و باعث رشد و شکوفایی اقتصادی پایدار در استان می‌شود.
انتهای پیام/