جاوادنه‌ترین شعر رودکی را با صدای احساسی رشید کاکاوند از اشعار رودکی بشنوید+ ویدئو / زمانه پندی آزادوار داد مرا...

زمانه پندی آزادوار داد مرا

زمانه چون نگری سر به سر همه پند است

به روزِ نیکِ کسان گفت: تا، تو غم نخوری!

بسا کسا که به روزِ تو آرزومند است

زمانه گفت مرا خشم خویش دار نگاه

که‌را زبان نه به بند است، پای در بند است

در این ابیات، شاعر با تأمل در رفتار و وقایع زمانه، به اهمیت پندهای آن اشاره می‌کند. او می‌گوید که زمانه همواره درس‌های عبرتی دارد و برای جلوگیری از غم و اندوه، باید در روزهای خوب به یاد آرزوهای دیگران بود. همچنین، شاعر هشدار می‌دهد که باید از خشم زمانه خودداری کرد، چرا که زبان نمی‌تواند محدودیت‌ها را تحمل کند، اما بدن در قید و بند است.

ای نالهٔ پیر خانقاه از غم تو

وی گریهٔ طفل بی‌گناه از غم تو

افغان خروس صبح گاه از غم تو

آه از غم تو! هزار آه از غم تو!

در این ابیات، شاعر از غم و اندوهی صحبت می‌کند که بر همه موجودات و طبیعت تأثیر گذاشته است. ناله پیر خانقاه، گریه کودک بی‌گناه و فریاد خروس در صبح، همه نشان‌دهنده‌ی عمق این غم هستند. شاعر به شدت از این غم می‌نالد و بر آن تأکید می‌کند.