به گزارش سرویس سرگرمی پایگاه خبری ساعدنیوز، برای بچههای دهه 60، گیمنت فقط یک مغازه نبود؛ دنیایی بود پر از هیجان، رقابت و رفاقت. آن روزها هنوز خبری از بازیهای آنلاین نبود، اما همین که وارد گیمنت میشدی و پشت یک دسته خاکخورده پلیاستیشن 1 مینشستی، دنیایت رنگ میگرفت. با هر گل توی بازی "وینینگ الون"، انگار در جام جهانی بودیم. صندلیهای چرمی ترکخورده، تلویزیونهای لامپی، و فریادهای «گللل!» هنوز هم در گوشمان زندهاند. این فیلم، مثل یک تونل زمان است که شما را میبرد به همان کوچهپسکوچههای خاطره؛ جایی که عصرها بدون گیمنت اصلاً کامل نمیشد.
>>