به گزارش سرویس تاریخی ساعد نیوز، در زمان قاجار، دختران از لحاظ سنی در طبقات مختلفی دسته‌بندی می‌شدند که هر طبقه نام و جایگاه خاصی داشت. دختران بین 9 تا 10 سال را «خانمچه» می‌نامیدند، و گروه سنی 12 تا 13 سال «نوچه» خوانده می‌شدند. دختران 13 تا 15 ساله در طبقه «غنچه» قرار می‌گرفتند، و پس از آن با گذر زمان و بزرگ‌تر شدن، به ترتیب «گلچه» و «گنده» نامیده می‌شدند. دختران 17 تا 18 ساله «ترشیده» لقب می‌گرفتند، و از سن 20 سال به بالا را «پیر دختر» می‌نامیدند که معمولاً نشانه گذر از سن ازدواج به شمار می‌رفت. این طبقه‌بندی‌ها نه تنها بازتابی از نگاه اجتماعی آن زمان به سن و جنسیت بود، بلکه تاثیر قابل توجهی بر سرنوشت و نقش‌های اجتماعی دختران داشت.
