به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز، «جهان داستانی» یعنی چند فیلم یا سریال که در دنیایی مشترک روایت می‌شن، طوری که شخصیت‌ها یا اتفاقات در اون‌ها با هم ارتباط دارن. مثلا ممکنه شخصیت یک سریال، در سریالی دیگه هم حضور داشته باشه، یا اتفاقات دو داستان، به هم ربط پیدا کنن. این روش، باعث میشه مخاطب بیشتر درگیر قصه‌ها بشه و حس کنه با یک دنیای زنده و گسترده طرفه، نه فقط یک داستان مستقل.
در ایران، سروش صحت اولین کارگردانی بود که تونست چنین ساختاری رو به شکل ملموس وارد تلویزیون کنه. اون با سریال «ساختمان پزشکان» شروع کرد، بعد با «پژمان» شخصیت‌هایی رو وارد ماجرا کرد که به هم ربط داشتن. بعدتر، سریال‌هایی مثل «لیسانسه‌ها» و «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» با حضور شخصیت‌های سریال‌های قبلی، این دنیای مشترک رو گسترش دادن. صحت با این روش، تونست فضای آشنایی برای مخاطب بسازه که هر سریال، تکه‌ای از یک پازل بزرگ‌تر به‌نظر می‌رسه.
در سینمای جهان، این مدل رو کمپانی‌هایی مثل «مارول» به اوج رسوندن؛ جایی که ده‌ها فیلم و شخصیت مختلف، در یک دنیای داستانی به‌هم‌پیوسته زندگی می‌کنن و روی داستان هم اثر می‌ذارن. گرچه سروش صحت در ابعادی کوچکتر، ولی برای اولین بار در ایران چنین ساختاری رو به تلویزیون آورد و نشون داد روایت‌های پیوسته چقدر می‌تونن جذاب باشن.