به گزارش سرویس سیاست ساعدنیوز، یکی از مهم‌ترین نقدهایی که تاریخ‌نگاران و پژوهشگران اجتماعی به حکومت پهلوی وارد می‌کنند، نحوه مدیریت منابع مالی کشور و شیوه مصرف بیت‌المال در دوران سلطنت آن‌هاست. اسناد و شواهد تاریخی نشان می‌دهد که بخش قابل‌توجهی از درآمدهای ملی، که باید صرف آبادانی، بهداشت، آموزش و رفع نیازهای مردم—به‌ویژه طبقات محروم—می‌شد، در خدمت زندگی تجملاتی و خوش‌گذرانی دربار قرار گرفته بود.
کاخ‌های مجلل، جشن‌های پرهزینه و واردات گسترده کالاهای لوکس برای خانواده سلطنتی، تنها بخشی از نمادهای این بی‌توجهی به وضعیت معیشتی مردم بودند. این در حالی بود که بسیاری از شهرها و روستاهای کشور از امکانات اولیه، مانند آب آشامیدنی سالم، مدرسه یا درمانگاه محروم بودند.