به گزارش سرویس چندرسانه ای ساعدنیوز، این سکه‌ها در عمق 35 سانتی‌متری زمینی که برای کاشت درخت آماده می‌شد، در شرق رودخانهٔ البه (Elbe) یافت شدند. با توجه به شهرت منطقه در میان علاقه‌مندان به میراث فرهنگی و گروه‌های فلزیاب، داوطلبانی از دفتر ایالتی حفاظت از آثار تاریخی و باستان‌شناسی زاکسن-آنهالت در این پروژه حضور داشتند. در حین بازرسی میدانی، یکی از داوطلبان درخشش نقره‌ای را مشاهده کرد که منجر به کشف این گنجینه شد.
بررسی‌های بیشتر نشان داد که این درخشش مربوط به توده‌ای متراکم از سکه‌ها در مسیری به عرض 30 سانتی‌متر از خاک تغییر رنگ داده‌شده است. قطعاتی از سرامیک شکسته نشان می‌دهند که این 272 سکهٔ نقره‌ای (شامل 196 دینار، 65 پفنیگ لبه‌بلند و 12 اوبول لبه‌بلند) در ابتدا در یک ظرف سفالی نگهداری می‌شدند. الیاف نساجی در پایین این تودهٔ متراکم نیز حاکی از آن است که سکه‌ها یا در پارچه‌ای بافته‌شده پیچیده شده بودند یا اینکه پارچه به‌عنوان پوششی برای ظرف سرامیکی استفاده می‌شده است.
class="r-img-ratio">>
از جمله قدیمی‌ترین سکه‌ها، یک پفنیگ لبه‌بلند است که در دوران اسقف اعظم گِرو از ماگدبورگ (1012–1023 میلادی) ضرب شده است. همچنین سکه‌هایی از دوران اسقف اعظم هونفرید (1032–1051 میلادی) وجود دارد که برخی از آن‌ها دارای اولین کتیبه‌های شناخته‌شده با اشاره به شهر ماگدبورگ هستند.
جدیدترین سکه متعلق به دوران اسقف بورخارد از هالبرشتات (1036–1059 میلادی) است که نشان می‌دهد این گنجینه پس از سال 1059 میلادی دفن شده است.
class="r-img-ratio">>
دفتر ایالتی حفاظت از آثار تاریخی و باستان‌شناسی زاکسن-آنهالت اظهار داشت: «این سکه‌ها نه تنها بینشی جذاب از شیوه‌های ضرب سکه در منطقه ارائه می‌دهند، بلکه تأثیر قوی کلیسا را نیز نشان می‌دهند، زیرا بیشتر آن‌ها تحت رهبری‌های برجستهٔ کلیسایی ضرب شده‌اند».
منبع: فرادید