به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعد نیوز، علی نصیریان که به گفته مژده لواسانی به همراه جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز، عزت‌الله انتظامی و داوود رشیدی به 5 تن سینمای ایران معروف است، در ادامه گفت‌وگو با تلویزیون اینترنتی موسسه همشهری، عنوان کرد: «پدرم زندگی فقیرانه‌ای داشت. من تنها فرزند خانواده بودم و خواهر و برادر نداشتم. پدرم راننده کامیون بود و خانه و کامیونش را هم از دست داد. به دلیل اینکه تک فرزند بودم، آدمی تنها بودم و شدم و در خود بزرگ شدم. اما خوب به خاطر دارم که پدرم هیچ‌گاه با کار هنری‌ام مخالفت نکرد.»
نصیریان ادامه داد: «اولین کار جدی‌ام «گاو» بود که بر اساس کار غلامحسین ساعدی، جعفر والی آن را آماده و مهیا کرد. خوب به خاطر دارم که آن زمان یک تلویزیون خصوصی باز شده بود و حتی ارکستر و موسیقی را از هنرهای زیبا می‌گرفت و به جای وزارت ارشاد، در واقع کار وزارت ارشاد را انجام می‌داد. «گاو» و «هالو» ابتدا در آن تلویزیون نمایش تلویزیونی داده شد. زمان ریاست جمهوری کندی در امریکا، بورس 6 ماهه به امریکا نصیبم شد که هالو را نوشتم. دکتر ساعدی هم مرا معرفی کرد تا قصه تئاتر و فیلم بنویسم. ساعدی خودش سناریویی بر اساس همان نوشته یعنی گاو تهیه کرد که خیلی پر و پیمان بود. اشخاص همان‌ها بودند اما از حیث قصه‌پردازی بسیار زیباتر و عمیق‌تر از کار در آمد. اثر، اثری کامل به شمار می‌رفت. داریوش مهرجویی هم به شکل حرفه‌ای کار را انجام می‌داد و به آن نظر می‌افکند و همین شد که کار سینمایی، اثری به مراتب متفاوت‌تر از آن کار تلویزیونی از آب در آمد.
در واقع من کار کردن در سینما و اینکه فرض کنید، در کجای لنز دوربین قرار بگیرم و اکسپریشن صورتم در مقابل دوربین چگونه باشد، در فیلم گاه برایم رخ داد و تجربه شد. مجموعه‌ای از امکانات خلاقه طبیعی‌ام آنجا بروز و ظهور یافت. بازیگری احساسی و الهامی را آنجا آموختم چنانچه بعدها مثلاً تقوایی به من گفت که فلان نقش در فلان فیلم دلال است و یک دندان طلا هم دارد و من در جا فهمیدم که باید چگونه بازی کنم. خلاصه که در فیلم گاو کار با خود و کار با جمع را آموختم. گاو برای من تمرین و آموزش برابر دوربین بود و همه چیز را آنجا فرا گرفتم.»
برای مشاهده سایر مطالب هنرمندان با سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز در ارتباط باشید.