به گزارش ایرنا، انگار از ابتدا معلوم بود سرنوشت عبدالله به گونه‌ای دیگر رقم خواهد خورد. خداوند در سه‌سالگی سایه و نام پدر را از زندگی‌اش پاک کرد.
بیش از ۱۵ روز از لبخند بهاری آسمان به زمین پهناور نمی‌گذشت و زمین به برکت این لبخند جانی تازه گرفته بود. پانزدهم فروردین ۱۳۴۳ در روستای زرگرآباد دامغان، عبدالله فرزند غلامحسین، چشم‌هایش را به روی شکوفه‌های بهاری باز کرد.
بعد از فوت پدر، خلیل عموی بزرگ عبدالله، سرپرستی او را به عهده گرفت و مادر نیز دوباره ازدواج کرد. خلیل برادری را تمام کرده بود برای عبدالله مِهری به وسعت نان پدر داشت.
تحصیلات ابتدایی را در همان روستا گذراند. به کار دامداری نیز مشغول بود. دستان گرم و سایه بلند عموخلیل و همسرش، سبب شده بود عبدالله طعم آرامش و آسایش را در کنارشان بچشد.
حضور در مبارزات انقلابی
مهربانی و صبوری‌اش سبب شد تا در دل همه دوستان و فامیل، عزیز شود. چهارده سال داشت که از مبارزان انقلابی شد.
اگر راه‌پیمایی بود حتماً شرکت می‌کرد و در روستا نیز به تکثیر و پخش نوارهای سخنرانی امام(ره) مشغول بود.
پس از پیروزی دل‌نشین مردم خداجوی ایران، او که رنج تنهایی گوشه‌ای از زندگی‌اش را پرکرده بود، مسجد جامع و نماز جمعه و جماعت و شرکت در جلسات قرآنی، آرام‌بخش جان تنهایش میشد.
دروپنجره‌سازی حرفه‌ای بود که عبدالله به آن بسیار علاقه داشت و از همان چهارده‌سالگی که به دامغان مهاجرت کرد، به شاگردی در این فن پرداخت و بعد از چند سال، استاد فن شد.
خدای عبدالله معنای بندگی را وقتی که پدرش برای همیشه دنیا را ترک کرد و مادرش ناگزیر به دوری از او شد، در روح بلند و جسم کوچکش حک کرده بود. خدایش نخواست تا دلش محل امنی باشد برای دنیای مادی. دلش را جایگاه نور ایمان و عشق سرشار به معبود قرار داد.
چهارده‌سالگی را به پایان رساند که برای ادامه زندگی به تهران و شهرری و به خانه برادرش مهاجرت کرد. به کار جوشکاری و البته در کنار آن به دیگر امور فنی هم مشغول شد. در شهر ری در پایگاه بسیج مسجد دامغانی‌ها ثبت‌نام کرد و به فعالیت‌های خود ادامه داد.
اعزام به جبهه
عبدالله هفده‌ساله شده بود که برای اولین بار به جبهه رفت. دوره آموزشی‌اش پانزده روز طول کشید و از پادگان امام‌حسن(ع) در اسفند ۱۳۶۰ به اهواز، پادگان شهید مدنی اعزام شد. از خداحافظی تا سلام دوباره‌اش چهار ماه گذشت.
فروردین ۱۳۶۱ منطقه رقابیه و عملیات فتح‌المبین میعادگاه عبدالله شد. روزهای قبل از عملیات در ازدحام سکوت و اشک و خداحافظی بچه‌ها، عبدالله نگاهش رو به آسمان و بیقرار وعده خداوندش بود.
تمام افتخار و عزتش، عبداللهی‌اش بود. رقابیه در زیر گام‌های بندگی‌اش بی‌تاب شد و عمر انتظارش به ۳۵۰ روز رسید.
چهارم فروردین ۱۳۶۱ زمزمه‌های بندگی‌اش، با نوای خوش هَزاران بهاری و رقص ترکش‌ها در فضای عاشقی‌اش همراه شد. جانش ملکوتی شد تا شهیدستان روستای زرگرآباد دامغان میزبان پیکرش باشد.
وصیت‌نامه شهید و وداع با مادر
«مادر آیا می توانم محبت ترا همچون آتشی در زیر خاکستر نهفته فراموش کنم؟ آیا می توانم محبت خود را نسبت به تو که پس از تقیسمش صورت قدردانی به‌خود گرفت و یا شعله کشیده زیر پا نهم ؟
مادر ... من به جایگاهی می‌روم که همه می‌روند به‌جایی می‌روم که آغاز زندگی جاوید است با تو وداع می‌کنم. به‌تو می‌گویم خوشحال باش اما امر نمی‌کنم.
مادر می‌دانی آن چیزی که به زندگی ارزش می‌دهد چیست ؟ ایمان. عقیده به مبدایی بی‌نیاز و یگانه. ما به سوی او بازمی‌گردیم. همچون‌که آمدیم ولی می‌توانم بگویم خوشحال باش و هیچ‌گاه امیدت را از دست مده و مایوس مباش چون یاس مرگ‌آور است.»
نقش رزمندگان استان سمنان در دوران دفاع مقدس
به گزارش خبرنگار ایرنا، دوران هشت ساله دفاع مقدس برگ افتخاری در دفتر غیرت و مردانگی ایرانیان رقم زد، مردم استان سمنان با اعزام تعداد قابل توجه رزمندگان به این نبرد، جزو سه استان برتر در تقدیم بیشترین تعداد شهید در کشور است؛ مدالی که از هر رنگی بالاتر و آرمانی جاودان را یادآور است.
رزمندگان سلحشور و دلیر ایران اسلامی طی هشت سال دفاع مقدس بیش از ۱۰۰ عملیات محدود نیمه‌گسترده و گسترده انجام دادند و با مدیریت تحسین‌برانگیز نظامی و پرورش قوای رزمی توانستند با قاطعیت از تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران دفاع کنند.
نیروهای اعزامی از استان سمنان نیز در ۵۵ عملیات شامل ۲۴ عملیات از سوی سپاه و بسیج، ۱۱ عملیات توسط لشکر ۵۸ تکاور ذوالفقار ارتش و ۲۰ عملیات توسط جهادسازندگی، شرکت و نقش فعال و اثرگذاری را ایفا کردند.
جمعیت استان سمنان در سال ۱۳۵۵ حدود ۲۸۹ هزار و ۴۶۰ نفر و کمتر از یک درصد از جمعیت کشور بود که با توجه به جمعیت آن زمان استان، تقدیم سه هزار شهید بیانگر این مدعاست که مردم این خطه تمام‌قد برای دفاع از انقلاب در صحنه حضور داشتند.
جنگ تحمیلی در دهه ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ اتفاق افتاد و اگر ملاک محاسبه جمعیت کل کشور و استان سمنان را در سال ۱۳۶۵ قرار دهیم، می‌توان گفت جمعیت کل کشور در سال ۶۵ حدود ۴۹ میلیون و ۴۴۵ هزار نفر و جمعیت استان سمنان نیز در آن سال ۴۱۷ هزار ۳۵ نفر بود.
مقایسه آماری فوق چنین نشان می دهد که در کل کشور بر اساس جمعیت سال مورد اشاره، معادل ۴۴ صدم درصد یعنی یک نفر در ۲۲۶ نفر به فیض شهادت نائل آمدند، این رقم در استان سمنان ۶۹ صدم درصد یعنی یک نفر در هر ۱۴۵ نفر جمعیت استان بود.
سمنان به تناسب جمعیت کشور و شهدا، یک و هفت دهم برابر میانگین کشوری شهید تقدیم میهن کرده است و بیش از ۹۷ درصد از شهدا مربوط به دفاع مقدس هستند و همه این سروقامتان و مدافعان وطن در خطوط مقدم و مناطق جنگی به شهادت رسیدند.
مقایسه آماری شهیدان بسیجی استان سمنان با کشور نشان می‌دهد که از مجموع یک میلیون و ۹۳۰ هزار بسیجی رزمنده در کشور، ۹۵۰ هزار نفر به شهادت رسیدند و معادل چهار و ۹ دهم درصد کل رزمندگان و سهم استان سمنان از شهدای بسیجی یکهزار و ۵۷۴ نفر است که معادل پنج و چهار دهم درصد رزمندگان استان محسوب می‌شود.
همگام با بسیجیان، حضور پاسداران به عنوان فرماندهان و همرزمان آنان در جبهه‌های جنگ بسیار چشمگیر بود. به طوری که طبق آمارهای موجود تعداد ۳۱۶ نفر از پاسداران استان سمنان یعنی به ازای هر پنج نفر یک نفر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و طبق آمار رسمی اعلام شده، تعداد سه هزار و ۱۰۰ نفر از اعضای داوطلب تحت امر جهاد در طول دفاع مقدس به شهادت رسیدند که با توجه به تناسب آمار کشور، معادل یک و نیم درصد آمار کل شهدای کشور می‌شود.
نگاهی به آمار رزمندگان و شهدای استان سمنان
شمار شهدای جهاد در استان سمنان به حدود ۱۱۳ نفر می‌رسد که معادل چهار درصد از آمار کل شهدای استان را تشکیل می‌دهد و بر پایه گزارش‌ها، آمار شهدای جهاد استان با ۱۱۳ نفر معادل سه و ۶ دهم درصد از کل شهدای جهاد کشور را شامل می‌شود که بیش از سه برابر میانگین کشوری را به خود اختصاص داده است.
از سه هزار شهید استان سمنان، ۲۲۰ نفر ورزشکار و ۹۶ شهید در عرصه بهداشت و درمان به فیض شهادت رسیدند و ۷۰۰ نفر از رزمندگان جبهه‌های جنگ حق علیه باطل که از این حوزه عازم نبرد شده بودند نیز به جایگاه والای جانبازی نائل آمدند.
از مجموع ۹۶ شهید بهداشت و درمان دفاع مقدس استان سمنان، یک شهید پزشک بود، ۶ شهید نیز بهداشت و پزشکیار، ۵۶ شهید امدادگر، ۹ شهید حامل مجروحان، ۹ شهید راننده آمبولانس و ۱۸ شهید نیز بهداشتیار و عضو کادر بهداشت و درمان رزمندگان دفاع مقدس بودند که به شهادت رسیدند.
شمار کل جانبازان استان سمنان هفت هزار و ۲۰۰ نفر است که از این تعداد یکهزار و ۸۰۷ نفر از جانبازان استان را جانبازان شیمیایی تشکیل می‌دهند. ۲۰۷ نفر دارای بیش از ۲۵ درصد جانبازی هستند.طبق گزارش‌ها، در کشور به ازای هر ۱۲۴ نفر یک نفر جانباز و در استان سمنان به ازای هر ۵۸ نفر یک نفر در دوران دفاع مقدس جانباز شدند و استان سمنان بیش از ۲ و یک دهم برابر میانگین کشوری جانباز دارد و همچنین یکهزار و ۷۴۷ نفر از این جانبازان بیش از ۲۵ درصد جانبازی دارند.
برنامه‌ریزی برای دومین کنگره شهدای استان سمنان در پاییز ۱۴۰۴
سمنان به عنوان یکی از استان‌های سرآمد دوران دفاع مقدس و جزو سه استان دارای بیشترین تعداد شهدا به نسبت جمعیت برای پاسداری از کیان نظام جمهوری اسلامی، به منظور تحقق منویات رهبر معظم انقلاب در زمینه جهاد تبیین و مقابله با جنگ ترکیبی و تهاجم فرهنگی دشمنان وارد میدان شده است و برگزاری هشت اجلاسیه در هشت شهرستان استان سمنان برنامه‌ریزی شد تا در نهایت هشت اجلاسیه به دومین کنگره سه هزار شهید در پاییز ۱۴۰۴ مزین شود.
برگزاری اجلاسیه شهدا در هر شهرستان استان سمنان در واقع اقدامی برای معرفی شهدای هر شهرستان به نسل امروز آن شهرستان است که در نهایت تمامی مردم استان سمنان و دیگر استان‌ها در نقاط مختلف کشور در «کنگره سه‌هزار شهید استان سمنان» با تمامی شهدا و خط مشی و سیره این بزرگواران همیشه‌جاودان بیش از پیش آشنا شوند تا راه بر توطئه دشمنان سد شود.
