به گزارش ایرنا، ۱۲ اردیبهشت، سالروز شهادت استاد شهید مرتضی مطهری، به پاس بزرگداشت مقام معلم نام‌گذاری شده است؛ روزی برای قدردانی از تلاش، مهر و ایثار بی‌پایان آموزگارانی که در سنگلاخ جهل و نادانی، دستگیر نسل آینده‌اند و با چراغ علم، راه روشنی را پیش پای جامعه می‌گشایند.
اگر شغل را تعریفی بدانیم از انجام کار در چارچوبی مشخص از زمان و پاداش، معلمی فراتر از این تعاریف است.
معلم، تنها در کلاس درس و ساعات اداری حضور ندارد؛ او در جان و دل دانش‌آموزان نفوذ می‌کند و در تمام مراحل زندگی‌شان، رد پای آموزش و تربیت او باقی می‌ماند.
معلمان، راهبران فکری جامعه‌اند. در طول تاریخ، این هادیان اندیشه بوده‌اند که مسیر سعادت و آگاهی را به بشر نشان داده‌اند.
پیامبران، نخستین معلمان بشر بودند که نقش بنیادین آموزش و هدایت را ایفا کردند و امروز در قامت معلمانی بی‌ادعا، این رسالت ادامه دارد.
شهید مرتضی مطهری، اندیشمند دین‌شناس و مصلحی آگاه بود که نگاهی نو و روشنگرانه به مفاهیم اسلامی داشت او معتقد بود که اگر اسلام به درستی به مردم معرفی شود، جامعه از دین‌گریزی در امان خواهد ماند و این هدف، تنها از مسیر آموزش صحیح و معلمی متعهد می‌گذرد.
ردپای معلم در خاطرات ما
هر یک از ما، خاطراتی روشن از دوران درس و مشق در ذهن داریم. بوی گچ، صدای زنگ مدرسه، چهره پرمهری که صبورانه خواندن و نوشتن را آموخت.
اینها شاید در واژه‌ها نگنجند، اما تا ابد در حافظه‌مان باقی می‌مانند. چگونه می‌توان از معلمی گذشت که با تمام وجود ما را ساخت؟
همه‌گیری ویروس کرونا سال ۱۳۹۸ جهان را درنوردید و آموزش نیز از این قاعده مستثنا نبود. مدارس تعطیل شدند، ترس و اضطراب به جان خانواده‌ها افتاد و بسیاری از مشاغل از کار بازماندند. اما آموزش نباید متوقف می‌شد.
خراسان شمالی، استانی با مناطق محروم و کم‌برخوردار، آموزش با دشواری بیشتری همراه شد و بسیاری از خانواده‌ها توان تأمین هزینه خرید تلفن همراه برای آموزش مجازی را نداشتند. زیرساخت‌های اینترنتی در بسیاری از روستاها فراهم نبود، اما معلمان با کمترین امکانات بیشترین تلاش را کردند.
براساس اعلام اداره کل آموزش و پرورش خراسان شمالی، در دوران اوج کرونا، دست‌کم ۱۵ نفر از معلمان فعال و بازنشسته این استان بر اثر ابتلا به بیماری کووید-۱۹ جان خود را از دست دادند؛ اما کلاس‌ها حتی یک روز هم تعطیل نشد.
معلمی تا پای جان؛ یاد «مریم اربابی» گرامی باد
نمونه بارز ایثار و فداکاری معلمان، بانوی معلمی از شهرستان گرمه بود. مریم اربابی با بیش از ۲۲ سال سابقه تدریس در ۲۲ آبان ۱۳۹۹ بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.
اما آنچه او را ماندگار کرد، تصویری است که از آخرین لحظات عمرش برجای مانده است؛ گوشی به دست، از تخت بیمارستان در حال تدریس به دانش‌آموزان.
صدای سرفه‌ها و تنگی نفس ناشی از کرونا در آن تصویر شنیده می‌شد، اما اربابی دست از آموزش برنداشت. او با وجود درد، خستگی و نفس‌های به شماره‌افتاده، به رسالت خود وفادار ماند. این تصویر، تنها یک لحظه نبود؛ نمایی بود از رنج، تعهد و عشقی که در دل هزاران معلم ایرانی جریان دارد.
اقدام این معلم فداکار، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های ملی و محافل آموزشی داشت و نام او را به‌عنوان «صدای رسای معلمان ایران در دوران کرونا» ماندگار کرد.
امروز، بیش از ۱۹۵ هزار دانش‌آموز در بیش از ۲ هزار مدرسه خراسان شمالی تحصیل می‌کنند. این آمار، تنها یک عدد نیست؛ بلکه نشان‌دهنده هزاران فرصت برای ساختن آینده، هزاران کلاس درس پر از تلاش و هزاران معلم ایثارگر است.
معلمانی که نه فقط در مناسبت‌ها، بلکه در هر روز و هر لحظه شایسته تکریم‌اند. آنان ستون‌های استواری‌اند که جامعه بر دوششان ایستاده است؛ بی‌ادعا، بی‌چشم‌داشت، اما مؤثر و ماندگار.
