به گزارش ایرنا، موج مهیب یک انفجار با هر دلیلی که هنوز به درستی مشخص نیست، غمی سنگین را بر دل عزیز از دست دادگان بندرعباس نشاند که امواج آن از آن انفجار کذایی سنگین‌تر و دامنه نوسانی به اندازه تمام دل‌های مردم ایران زمین داشت و اراکی‌ها هم که آلام بندرعباسی‌ها را بر دل دارند، شب گذشته آنچنان سوگواری در کف خیابان‌های شهر به راه انداختند که گویی اراک بندرعباسی دیگر است.
مرد و زن، پیر و جوان و کودکان همه کنار یکدیگر در پیاده‌راه اراک ایستاده بودند، یکی شاخه گلی پر پر می‌کرد، دیگری همچون زنان جنوبی بر سینه میکوبید، غرور مردانه ناتوان در برابر این غم، اشک می‌ریخت و کودکی مبهوت به جمعیت سیاه‌پوش اراکی می‌نگریست، مادری "بمیرم برای دل مادراتون" می‌گفت و پدری بر پیشانی میزد، گویی این مردم خود عزیز از دست داده‌اند و از نزدیکان حادثه دیدگان هستند.
انگار صدای شیون زنان و مردان بندرعباسی در جای جای مجلس اراکی‌ها موج میزد و صدای سنج و دمام از فرسنگ‌ها این‌سوتر و بین این مردم شنیده می‌شد.
این سوگواری تنها برای امشب نبود از همان ساعت اولیه خبر تلخ انفجار و احتمال جان باختن جمعی از هموطنان، مردم اراک هم همچون دیگر مردم ایران اسلامی با بهت و نگرانی مواجه و بعد از آن سوگواری و غم مردم بندرعباس را به دل خریدند.
اراک و استان مرکزی و سراسر ایران در همه صحنه‌های تاریخ اعضای یک پیکر بودن را آنچنان ترسیم کرده‌اند که آوازه با هم و یکی بودنشان زبان زد مردم جهان بوده است.
سوگواری برای هم‌میهنان و عزیزانمان تا بامداد امروز در اراک ادامه داشت و مردم به واقع با دلی داغ دیده از این مصیبت به سمت خانه‌هایشان رهسپار شدند و انگار کنار هم عذاداری کردن هم نمی‌توانست قلب‌های مملو از مهر آن‌ها را تسلی ببخشد.
