به گزارش ایرنا، در ماه‌های اخیر، مسئله پاکسازی قومی در غزه به یکی از موضوعات بحث‌برانگیز و حساس در سطح جهانی تبدیل شده است. اقدامات رژیم صهیونیستی، از جمله محاصره اقتصادی و نظامی طولانی‌مدت، حملات هوایی و زمینی مکرر، تخریب گسترده خانه‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها، و محدودیت‌های شدید بر دسترسی به منابع اساسی مانند آب، غذا و دارو، شرایط زندگی را برای بیش از دو میلیون فلسطینی ساکن این باریکه به شدت غیرانسانی کرده است.
این سیاست‌ها، که برخی آن را تلاشی هدفمند برای جابجایی اجباری و حذف تدریجی جمعیت فلسطینی می‌دانند، ریشه در پیچیدگی‌های تاریخی، سیاسی و ایدئولوژیک مسئله مورد مناقشه فلسطین دارد که خود بحثی جداگانه و مشروح را طلب می‌کند.
رژیم صهیونیستی از زمان آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳ ، اراده خود را برای پاکسازی غزه از جمعیت فلسطینی آن نشان داده است. صهیونیست‌ها یک در این زمینه تبهر و سابقه قابل توجهی دارند؛ صهیونیست‌ها از ابتدای ورود به سرزمین‌های فلسطینیان و اشغال آن، در تلاش برای پاکسازی قومی در کرانه باختری بوده اند و به این تلاش خود همچنان و با شدت بیشتری ادامه می‌دهند.
مفهوم اسرائیل بزرگ نشان دهنده هدف اساسی صهیونیسم و نخبگان سیاسی این رژیم است. برای چندین دهه، رژیم صهیونیستی برای انتقال دسته جمعی جمعیت عرب از فلسطین تاریخی تلاش کرده است. برای رهبری کنونی این رژیم و همچنین بخش‌های بزرگی از جامعه اسرائیل، جنگ علیه غزه فرصتی اساسی را ارائه کرده است: فرصتی برای بیرون راندن فلسطینیان از غزه یک‌بار برای همیشه.
با بررسی سیاست‌های رژیم صهیونیستی، در غزه، کارشناسان و تحلیلگران استراتژی صهیونیست‌ها در جهت تخریب و پاکسازی قومی غزه را به مراحل زیر تقسیم بندی می‌کنند:
از بین بردن پوشش رسانه‌ای از آنچه که در غزه می‌گذردریال کاهش جمعیت حاضر در غزه، انهدام و تخریب کامل سیستم بهداشت و درمان، غیرقابل سکونت کردن غزه، مشروعیت دیپلماتیک به پاکسازی قومی در غزه.
رژیم صهیونیستی و از بین بردن پوشش رسانه‌ای از آنچه که در غزه می‌گذرد
در رابطه با سرکوب کردن پوشش‌های مستقل رسانه‌ای، محدود کردن پوشش رسانه‌ای مستقل از وقایع غزه و کنترل روایت‌های جهانی درباره مناقشه است. اسرائیل متهم است که با استفاده از روش‌هایی مانند ممانعت از ورود روزنامه‌نگاران بین‌المللی، قطع اینترنت و ارتباطات مخابراتی، و هدف قرار دادن مستقیم خبرنگاران فلسطینی، جریان اطلاعات از غزه را محدود کرده است.
کمیته حفاظت از خبرنگاران (CPJ) اعلام کرده که از اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۹۰ درصد قربانیان رسانه‌ای جهان فلسطینی بوده‌اند، که نشان‌دهنده تمرکز حملات بر روایت‌گران جنگ غزه است. این کشتارها در حالی رخ داده که اسرائیل با حمایت غرب، به‌ویژه آمریکا، به حملات خود ادامه می‌دهد.
سکوت رسانه‌های بزرگ و دولت‌های غربی در برابر این جنایات، انتقادات گسترده‌ای را برانگیخته است. گزارش CPJ در سال ۲۰۲۴، اسرائیل را مسئول «بیشترین قتل‌های هدفمند خبرنگاران بدون رسیدگی» دانست و این جنگ را خونین‌ترین دوره برای رسانه‌ها از سال ۱۹۹۲ توصیف کرد. خبرنگاران در غزه، با وجود قطع برق، اینترنت و تهدید دائمی، به روایت حقیقت ادامه داده‌اند، اما بهای آن را با جان خود پرداخته‌اند. این فاجعه نه‌تنها نقض قوانین بین‌المللی، بلکه هشداری به جهان است که سرکوب حقیقت، بخشی جدانشدنی از این جنگ است.
شواهد حاکی از آن است که سانسور محتوای حامی فلسطین در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی، اغلب تحت فشار دولت‌ها یا لابی‌های حامی رژیم صهیونیستی، نیز بخشی از این استراتژی است. هدف این اقدامات، به گفته منتقدان، کاهش فشار بین‌المللی با جلوگیری از انتشار تصاویر و گزارش‌هایی است که می‌توانند خشم جهانی را برانگیزند.
کاهش جمعیت فلسطینیان ساکنان در غزه
این مرحله از سیاست‌های رژیم صهیونیستی در جهت پاکسازی قومی غزه، به اقداماتی اشاره دارد که منجر به کاهش تعداد ساکنان این منطقه از طریق کشتار، آوارگی اجباری، یا ایجاد شرایط غیرقابل‌تحمل برای زندگی می‌شود. بر اساس آخرین گزارش‌ها از وزارت بهداشت فلسطین، آمار کلی شهدای جنگ نسل‌کشی رژیم صهیونیستی از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز ۵۱۳۰۵ نفر بوده و همچنین آمار زخمی‌های حملات صهیونیست‌ها به غزه، به ۱۱۷۰۹۶ رسیده است.
دستورات تخلیه مکرر، به‌ویژه برای شمال غزه، همراه با بمباران گسترده مناطق مسکونی و همچنین محاصره برخی از مناطق در غزه مانند رفح، منجر به جابجایی‌های دسته‌جمعی به سمت جنوب، به‌ویژه مناطقی مانند رفح و خان‌یونس شده است.
همچنین اقدام رژیم صهیونیستی در جهت جلوگیری از ورود کمک‌های اولیه، مواد غذایی و همچنین قطع برق و انهدام منابع آبی غزه، از جمله اقدامات رژیم صهیونسیتی، در جهت اجبار مردم غزه به جابجایی و در نهایت پاکسازی قومی در غزه است.
برخی تحلیلگران، مانند گزارش سازمان عفو بین‌الملل در دسامبر ۲۰۲۳، این اقدامات را به عنوان تلاشی برای «انتقال اجباری» یا حذف دائمی فلسطینی‌ها از بخش‌هایی از غزه توصیف می‌کنند. اظهارات مقامات رژیم صهیونیستی، مانند پیشنهاد «مهاجرت داوطلبانه» فلسطینی‌ها به خارج از غزه یا طرح «ژنرال‌ها» برای تخلیه شمال غزه، به عنوان شواهدی از نیت اصلی مقامات رژیم مطرح شده‌اند.
انهدام سیستم درمان و ایجاد بحران بهداشتی
از بین بردن زیرساخت‌های بهداشتی غزه به عنوان بخشی از استراتژی برای تضعیف توانایی منطقه در حفظ جمعیت خود مطرح شده است.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) و پزشکان بدون مرز، از اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۵۶۰ حمله به تأسیسات بهداشتی در غزه ثبت شده است. این حملات شامل بمباران بیمارستان‌هایی مانند الشفا، ناصر، و کمال عدوان، و تخریب کلینیک‌های محلی بوده است. بیش از ۱,۰۰۰ پزشک، پرستار و کادر پزشکی شهید یا بازداشت شده‌اند، و بخش اعظمی از بیمارستان‌های غزه به صورت کامل منهدم شده اند.
گزارشی که توسط دفتر حقوق بشر سازمان ملل منتشر شد، نشان داد که الگوی حملات مرگبار اسرائیل به بیمارستان‌ها و مناطق اطراف آنها در غزه، و نبردهای مرتبط با آن، سیستم مراقبت‌های بهداشتی را تا مرز فروپاشی کامل پیش برد و تأثیر فاجعه‌باری بر دسترسی فلسطینیان به مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی داشت.
همچنین کمبود دارو، تجهیزات پزشکی، و سوخت برای ژنراتورها، همراه با محاصره، ارائه مراقبت‌های اولیه را غیرممکن کرده است. همچنین گزارش‌هایی از مرگ بیماران به دلیل نبود دسترسی به دیالیز، شیمی‌درمانی، یا جراحی‌های اورژانسی منتشر شده است. سازمان پزشکان بدون مرز در گزارش‌های خود این حملات را «عمدی» و با هدف افزایش رنج غیرنظامیان توصیف کرده است.
تبدیل کردن غزه به زمین مرده
این مرحله بر تخریب گسترده زیرساخت‌های حیاتی و ایجاد شرایط زیست محیطی تمرکز دارد که زندگی در غزه را عملاً غیرممکن کند. گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که تا اوایل ۲۰۲۵، بیش از ۹۰ درصد واحدهای مسکونی غزه تخریب یا به شدت آسیب دیده‌اند، سیستم‌های آب و فاضلاب فروپاشیده، و بیش از ۸۰ درصد زمین‌های کشاورزی نابود شده است. بمباران‌های گسترده، که برخی منابع شدت آن را معادل دو چند هسته‌ای مواد منفجره تخمین زده‌اند، منجر به آلودگی زیست‌محیطی، از جمله آلودگی آب‌های زیرزمینی و خاک، شده است.
در واقع جنگ جاری در غزه صدمات شدید زیست محیطی را به منطقه وارد کرده است و هوا، آب و زمین و همه کسانی که به آنها وابسته هستند را تحت تأثیر قرار داده است. همچنین اثرات آلودگی فلزات سنگین در نتیجه بمباران های شدید اسرائیل در غزه ثبت شده است. هوا به دلیل استفاده زیاد از مواد منفجره به مواد شیمیایی ناشی از سلاح‌هایی مانند فسفر سفید آلوده شده و قرار گرفتن در معرض مهمات فسفر سفید به نوبه خود منجر به کاهش بهره‌وری زمین‌های کشاورزی می‌شود، که می‌تواند به گیاهان موجود آسیب برساند.
آمار منتشر شده از میزان انشتار کربن نیز حیرت انگیز است. جنگ در ۱۲۰ روز اول حدود ۵۳۶,۴۱۰ تن دی‌اکسید کربن تولید کرده که ۹۰٪ آن به‌خاطر حملات هوایی و زمینی اسرائیل به غزه است. این مقدار از کل انتشار کربن سالانه بسیاری از کشورهای در معرض خطر تغییرات اقلیمی بیشتر است.
ایجاد مشروعیت سیاسی و دیپلماتیک برای طرح پاکسازی قومی
این امر به تلاش برای توجیه اقدامات رژیم صهیونیستی در سطح بین‌المللی و کاهش فشارهای دیپلماتیک و حقوقی اشاره دارد. رژیم صهیونیستی، با تکیه بر حمایت قوی متحدان غربی، به‌ویژه ایالات متحده، و استفاده از روایت‌هایی مانند «مبارزه با تروریسم» یا «حق دفاع از خود»، سعی در مشروعیت‌بخشی به عملیات خود در غزه دارد.
وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس در شورای امنیت سازمان ملل توسط ایالات متحده، ادامه کمک‌های نظامی چند میلیارد دلاری به رژیم صهیونیستی، و رد پیشنهادات دیپلماتیک برای توقف درگیری‌ها، به عنوان بخشی از این استراتژی دیده می‌شود.
فشار بر سازمان‌های بین‌المللی مانند آژانس آنروا و سرکوب انتقادات جهانی، از جمله برچسب «یهودستیزی» به منتقدان رژیم، به عنوان راه‌هایی برای حفظ این مشروعیت دیپلماتیک ذکر شده‌اند.
