به گزارش ، موشک ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر در ابتدا «موشک لیزری هلیبرن، شلیک کن و فراموش کن» نام داشت که منجر به نام محاوره ای «هل فایر» شد که در نهایت به نام رسمی موشک تبدیل شد.
این موشک قابلیت حمله دقیق چند هدفه و چند هدفه دارد و می تواند از چندین سکوی هوایی، دریایی و زمینی پرتاب شود. موشک هلفایر اولین سلاح هوا به سطح دقیق در کلاس ۱۰۰ پوند (۴۵ کیلوگرم) برای نیروهای مسلح ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر است. همچنین بر روی سکوهای سطحی در نقش های سطح به سطح و سطح به هوا اجرا شده است.
اصطلاح تخصصی موشکی «شلیک کن، فراموش کن» (Fire-and-forget) یا «شلیک و بعد هیچ» به سیستم هدف‌گیری این سامانه که مختص موشک‌های نقطه‌زن است اشاره دارد. در این سیستم فقط کافیست اطلاعات کلی هدف قبل از شلیک در حافظه موشک برنامه‌ریزی شوند. موشک‌های ضدتانک، موشک‌های دفاع هوایی، موشک‌های هوابه‌هوا، موشک‌های ضدکشتی، موشک‌های هوابه‌سطح و موشک‌های سطح‌به‌سطح از جمله موشک‌هایی هستند که می‌توانند این قابلیت را در سامانه پرتاب داشته باشند.
هلفایر علاوه بر کاربرد اصلی خود یعنی نابودی تانک‌های دشمن علیه دیگر اهداف سطحی نیز قابل استفاده است. این موشک از توانایی حملات ضربتی دقیق برخوردار است و می‌توان آن را از روی سکوهای زمین‌پایه، دریاپایه و هواپایه شلیک نمود اما معمولاً بر روی بالگردهای جنگنده اصلی ارتش ایالات متحده آمریکا سوار می‌شوند و موشک هوا به زمین اصلی ارتش آمریکا و چندین ارتش دیگر دنیا در کلاس موشک‌های ۵۰ کیلویی است.
استرالیا/ کرواسی/ مصر/ فرانسه/ یونان/ هند/ اندونزی/ عراق/ اسرائیل/ ایتالیا/ اردن/ مراکش/ ژاپن/ کویت/ لبنان/ هلند/ نروژ/ پاکستان/ قطر/ کره جنوبی/ عربستان سعودی/ سنگاپور/ اسپانیا/ سوئد/ تایوان/ تونس
/ترکیه/ اوکراین/ امارات متحده عربی/ بریتانیا و ایالات متحده آمریکا.
