به گزارش همشهری‌آنلاین، شایعه‌ای که طی چند روز گذشته به‌طور گسترده در محافل فوتبالی مطرح شده بود، سرانجام به تحقق پیوست و باشگاه استقلال برای کلارنس سیدورف حکم زد. این ستاره پیشین و سرشناس فوتبال هلند که سابقه حضور در تیم‌های بزرگی همچون آژاکس، رئال‌مادرید، اینتر و میلان را در کارنامه دارد، طی سال‌های اخیر مخصوصا به واسطه همسر ایرانی‌اش رفت‌وآمدهایی به کشورمان داشته و حتی سال گذشته در برنامه تحویل سال تلویزیون هم حضور یافت. حالا اما او در ایران یک شغل رسمی پیدا کرده؛ سمتی حرفه‌ای که حتما برایش دستمزد قابل‌توجهی هم به همراه خواهد داشت. علی نظری جویباری، مدیرعامل استقلال در حکمی که به سیدورف داده، او را به‌عنوان مشاور خودش منصوب کرده و حالا هم آبی‌ها در فضای رسانه‌ای‌شان به‌شدت در حال مانور دادن روی این انتخاب هستند؛ طوری که علی تاجرنیا، رئیس هیأت‌مدیره استقلال هم انتخاب سیدورف را گامی در مسیر اصلاح ساختار فنی تیم توصیف کرده است.
نمایش نیست؟
همزمان با ذوق‌زدگی باشگاه اما، خیلی از منتقدان بیم آن را دارند که انتخاب سیدورف، صرفا جنبه نمایشی داشته باشد و کل برون‌داد این حکم، به انتشار عکس دونفری نظری‌جویباری و ستاره هلندی محدود شود! نگران‌کننده‌تر اینکه قبلا گفته می‌شد سیدورف قرار است مدیر ورزشی باشگاه باشد، اما در نهایت حکم او به‌عنوان مشاور امضا شد که طبیعتا بین این دو سمت، تفاوت زیادی وجود دارد. چنان‌که همه می‌دانند، مشاور کار اجرایی انجام نمی‌دهد؛ چیزهایی به طرف مشورت‌گیرنده می‌گوید که او یا گوش می‌کند یا گوش نمی‌کند! نکته مهم دیگر اینکه مشاور باید از اشراف و اطلاعات کامل نسبت به پدیده مورد بحث برخوردار باشد تا بتواند راهگشاترین نظرات را ارائه بدهد. به‌عنوان مثال اگر سیدورف سرمربی استقلال شده بود و برای او یک مشاور ایرانی انتخاب می‌کردند تا چم و خم کار در این کشور را یادش بدهد، اتفاق منطقی‌تری افتاده بود. حالا اما آنچه رخ داده کاملا برعکس است؛ ستاره هلندی باید در مورد استقلال به نظری‌جویباری مشورت بدهد! حالا حق داریم نگران نمایشی بودن احتمالی کل این ماجرا باشیم یا نه؟
شرح وظایف رویایی
همزمان با انتشار خبر پست‌گرفتن سیدورف در استقلال اما، برخی رسانه‌ها در گزارش‌هایی که بیشتر به «رپورتاژ آگهی» شباهت داشت، از شرح وظایف او در اردوگاه آبی‌ها رونمایی کردند؛ چیزهایی مثل مذاکره با گزینه‌های سرمربیگری تیم برای فصل بعد، معرفی و مذاکره با بازیکنان مورد نیاز باشگاه، اصلاح آکادمی و تیم‌های پایه و سایر قضایا. حتی اگر گوشه‌ای از این برنامه‌های بلندپروازانه و رویایی هم محقق شود، انتخاب سیدورف یک اتفاق عالی بوده، اما هراس آن وجود دارد که همه این ماموریت‌های دهان‌پرکن، فقط برای توجیه هزینه‌کرد دلاری جدید باشگاه باشد و سیدورف هم خیلی زود به یکی از طلبکاران استقلال در فیفا تبدیل شود. فراموش نکنیم او از آن دست ستاره‌های سرشناس جهان فوتبال است که در مربیگری چندان موفق نبودند و اغلب به دریافت پول آسان برای برنامه‌های ساده و سبک تبلیغاتی و... عادت کرده‌اند. به هر حال گذر زمان نشان خواهد داد انتصاب سیدورف یک «شو» بوده یا تدبیر مدیریتی فوق‌العاده‌ای که به استقلال کمک خواهد کرد.
