همشهری آنلاین: «رویاشهر» تازهترین انیمیشن اکران شده این روزهای سینمای ایران، قصه کودکی به نام «آرات» را روایت میکند که میخواهد قهرمان مردمش باشد. در حالی که عدم توجه به «قهرمانسازی» و اصول «قهرمانپروری» یکی از نقاط ضعف تولیدات سینمای ایران محسوب میشود، «رویاشهر» از این منظر نمونهای ویژه و مثال زدنی است. نمونهای که تلاش میکند قهرمانی حقیقی را برای مخاطبان کودکان و نوجوانان فیلم خلق کند و الگویی مناسب باشد برای نسلی که باید راه و رسم قهرمان بودن را بیاموزد.
محسن عنایتی، پس از ساخت انیمیشن سینمایی «بنیامین» و موفقیتهای ناشی از تولید و اکران آن، «رویاشهر» را با قصهای به ظاهر تاریخی و تخیلی که رویدادهای مربوط به امروز و دنیای پیرامونمان را در ذهن متبادر میکند، نوشته و کارگردانی کرده است. خلق شهرهایی به نامهای «رویاشهر» و «شیناشهر» و شخصیتهای مختلف متعلق به این دو شهر که به تقابل با بدمن قصه برمیخیزند، یادآور تلاشهای جسارتآمیز کشورهایی چون ایران در برابر ابرقدرتهای مستبد و زورگو است. تلاشهایی که به وسیله ماجراجوییهای «آرات»، ظهور و بروز مییابد. بچه ظاهراً لوس و لجبازی که با تکیه بر میراث خانوادگیاش و به کمک دوستان، همراهان و البته مادر، خواهر و پدر قهرمانش، بزرگی پیشه میکند و موفق میشود همذاتپنداری مخاطبان کودک و نوجوان فیلم را بیانگیزد. از سویی دیگر قصه «رویاشهر» به گونه ظریفی به مساله آخرالزمان و ظهور منجی نیز اشاره میکند که میتواند از منظر دینی و معناگرایی نیز برای کودکان، نوجوانان و حتی مخاطبان بزرگسال فیلم جالب توجه باشد.
با این حال امتیاز حال اصلی «رویاشهر» اما به کیفیت فنی و فضاسازی قابل توجه آن محسوب میشود. کیفیتی که به نظر میرسد با نمونههای مشابه در آن سوی آبها نیز قابل مقایسه است و از رشد قابل تحسین صنعت انیمیشن در کشورمان حکایت میکند. از سویی دیگر باید به صداسازیها و دوبله باکیفیت این اثر اشاره کرد که نقش مهمی در ارتقای اثر ایفا میکند. امیرهوشنگ زند در مقام مدیر دوبلاژ «رویاشهر» با بهرهمندی از گویندگان مطرحی چون زندهیاد منوچهر والیزاده، میرطاهر مظلومی و اردشیر منظم، توانسته است جذابیتهای شنیداری را به جذابیتهای بصری فیلم بیفزاید. در عین حال موسیقی متن شنیدنی بهزاد عبدی، به خوبی دوز هیجان صحنههای فانتزی و ماجراجویانه فیلم را بالا برده و بر نقاط قوت «رویاشهر» میافزاید.
نمیتوان از «رویاشهر» گفت و اشارهای به تهیهکنندگان آن نکرد. اگر چه نام مصطفی حسنآبادی به عنوان تهیهکننده ثبت شده و فیلم توسط استودیو آیندهنگار تولید شده است اما در پیشانی اثر نامهای اسپانسرهایی چون شهرداری تهران، مجتمع مهوا و البته مرکز انیمیشن سوره نقش بسته که بسیار امیدوارکننده است. حمایتی که لازمه ساخت آثار انیمیشن یا پویانمایی است تا این آثار با فراغ بال و آرامش خاطر ساخته و به نمایش درآیند. در چنین فضایی میتوان امیدوار بود که انیمیشنهایی با استانداردهای جهانی ساخته شوند و حتی بتوانند در بازارها و جشنوارههای بینالمللی نیز نماینده شایستهای برای کشورمان باشند.
نویسنده؛ فرهاد خالدی نیک منتقد سینما