به گزارش همشهری‌آنلاین، بزرگ‌ترین اسطوره تاریخ طلایی‌پوشان، در لیگ‌های بیستم و بیست‌ویکم فرصت سرمربیگری این تیم را به‌دست آورد. سپاهان او فوتبال خوبی بازی می‌کرد. خودش هم آدم دوست‌داشتنی و محترمی بود و به همین دلیل فضای مثبتی بر سپاهان حاکم شده بود. از نظر فنی اما عملکرد نویدکیا نتوانست هواداران و مدیران مجموعه را راضی کند. او برای زردها یک مقام دومی و یک رتبه سومی به‌دست آورد؛ آنچه از نظر باشگاه کافی نبود. در نتیجه آنها حکم به قطع همکاری با نویدکیا دادند و یک پروژه بسیار گران‌قیمت را استارت زدند: استخدام مورایس و کادر نامدارش. اینک بعد از پایان ۳فصل از آن تصمیم، زمان مناسبی است که به عقب برگردیم و ببینیم سپاهانی‌ها چه چیز بیشتری نسبت به دوران همکاری با محرم به‌دست آورده‌اند؟ جواب این است که تقریبا هیچ‌چیز!
بله؛ خاطرمان هست که سپاهان امسال قهرمان سوپرکاپ شد و فصل گذشته هم جام حذفی را برد، اما همه می‌دانند که مراد از موفقیت درست و حسابی، نتیجه گرفتن در لیگ و آسیاست که هیچ‌کدام محقق نشد. تازه همین قهرمانی فصل گذشته جام حذفی هم از مسیری نسبتا آسان و بدون برخورد این تیم با پرسپولیس، استقلال یا تراکتور به‌دست آمد. حقیقت آن است که سپاهان با وجود هزینه‌های خیلی بالاتر و جذب ستاره‌های بیشتر نسبت به گذشته، در لیگ هیچ دستاورد ملموس‌تری نسبت به عصر نویدکیا نداشت. آنها فصل گذشته از لیگ قهرمانان آسیا اوت شدند و این فصل هم با شکست در تک بازی خانگی پلی‌آف برابر شباب‌الاهلی، حتی نتوانستند به مرحله گروهی لیگ نخبگان برسند. فوتبالی هم که سپاهان چه در زمان مورایس و چه مخصوصا بعد از حضور پاتریس کارترون بازی کرده، واقعا بهتر از نمایش‌های تیم با محرم نبوده. در مجموع اینطور به‌نظر می‌رسد که عزل اسطوره، تصمیم چندان درستی نبود یا دست‌کم بعد از آن انتخاب‌های چندان خوبی برای باشگاه صورت نگرفت.
