به گزارش همشهری آنلاین، درخت ارغوان قد بلندی ندارد و تنه آن هم قطر زیادی ندارد و به دلیل حالت چتری بودن فرم درخت یک درختچه به حساب می‌آید. این درخت نیازمند مراقبت زیاد نیست و تقریبا یک گیاه سرسخت به شمار می‌رود و مناسب برای هر شرایط بومی است. این گیاه جنبه زینتی دارد برگ‌های درختچه به شکل قلب و گرد است که کناره‌های صافی دارد. گل‌های آن قبل از رشد برگ‌ها در اوایل بهار به صورت خوشه ای به وجود می آیند و چون این گل‌ها زیاد هستند یک منظره بسیار زیبا را به این گیاه می‌دهد. هرچند فصل شکوفایی ارغوان اواسط زمستان است، اما بهار ارغوان دیدنی‌تر می‌شود و این روزها هم ارغوان‌ها در بسیاری از شهرها به یک جاذبه تبدیل شده‌اند.
ارغوان ابتهاج
خانه ابتهاج (ارغوان) مربوط به اوایل دوره پهلوی دوم است و در تهران، خیابان فردوسی، خیابان شهید تقوی (کوشک) ۲۲ واقع شده است و در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۸۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. ثبت خانه ارغوان در فهرست سازمان میراث فرهنگی به دلیل وجود درخت ارغوانی است که هوشنگ ابتهاج، شعر معروف (ارغوان) خود را برای آن گفته‌است.
ارغوان شیراز
یک درخت ارغوان این روزها در فصل بهار تبدیل به جاذبه گردشگری شیراز شده است. این درخت زیبا در نزدیکی چهارراه قصردشت به سمت بزرگراه چمران قرار دارد و هر سال با شروع فصل بهار جانی دوباره می‌گیرد و به سوژه عکاسی تبدیل می‌شود.
دره ارغوان
شاید برایتان جالب باشد که بدانید جاذبه‌های ارغوانی فقط به تک‌درخت‌ها محدود نیست. برای مثال ما در مشهد دره‌ای را داریم که یک ماه در سال با ارغوان‌هایش به رنگ ارغوانی در می‌آید و یک جاذبه گردشگری است. دشت ارغوان یا دره ارغوان فقط یک ماه در سال، ارغوانی است و در بقیه ماه‌ها علفزاری خفته است و بوته‌های ارغوان هم بدون گل هستند و شبیه به خس و خاشاک به نظر می‌رسند.
دشت ارغوان
ایلام هم مانند مشهد یک دشت ارغوان دارد. این دشت پنج کیلومتری شهر ایلام و در گستره جنگلی «ویلنگ» قرار دارد. پیشینه ویلنگ به دوران پیش از تاریخ ایران می‌رسد و در فهرست آثار طبیعی کشور ثبت ملی شده است. دشت ارغوان ویلنگ، پیش‌ترها به نام «تنگه گاوز» نامیده می‌شد.
