همشهری آنلاین: کیت بلانشت شاید بهدنبال تنوع بخشیدن به مسیر حرفهای خود و فاصله گرفتن از دنیای بازیگری باشد. این بازیگر و تهیهکننده تحسینشده در گفتوگو با Radio Times اعلام کرد که در حال فکر کردن به کنار گذاشتن بازیگری است، هرچند هنوز جدول زمانی مشخصی برای این تصمیم وجود ندارد.
بلانشت گفت: «خانوادهام هربار که اینو میگم، چشماشون رو بالا میبرن، ولی جدیام: من واقعاً دارم به کنار گذاشتن بازیگری فکر میکنم. کلی چیز هست که میخوام توی زندگیم انجام بدم.»
بلانشت در سال ۲۰۰۵ برای فیلم «هوانورد» اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برد و در سال ۲۰۱۴ برای «جاسمین غمگین» برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد. او همچنین برای شش جایزه اسکار دیگر نیز نامزد شده است. این ستاره پرکار بهتازگی در فیلم «شایعات» ساخته گای مدین، سریال «سلب مسئولیت» از آلفونسو کوارون، «سرزمین های مرزی» به کارگردانی الی راث، و «کیف سیاه» از استیون سودربرگ نقشآفرینی کرده است. پروژه بعدی او فیلم «پدر، مادر، خواهر، برادر» به کارگردانی جیم جارموش خواهد بود.
بلانشت از طریق کمپانی خود به نام Dirty Films، در سال ۲۰۲۳ با همکاری نتفلیکس و ابتکار USC Annenberg Inclusion برنامهای با عنوان Proof of Concept راهاندازی کرد. این برنامه به فیلمسازان زن، ترنس، و نان-باینری مبلغ ۵۰ هزار دلار برای ساخت فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی اختصاص میدهد.
فراتر از بازیگری و تهیهکنندگی، بلانشت باید با شهرت هم کنار بیاید. او به Radio Times گفت که در تمام این سالها هیچگاه از «احساس ناراحتی در معرض توجه بودن» در امان نبوده است.
او گفت: «وقتی میری توی یه تاکشو یا حتی همین الان، بعد نقلقولهایی از حرفهات رو بیرون میکشن و ایتالیک میکنن، خیلی بلند به نظر میان. من اون آدم نیستم. من توی حرکت بیشتر معنا پیدا میکنم؛ کلی طول کشید تا حتی یهکم راحت باشم با اینکه قراره ازم عکس بگیرن.»
او ادامه داد: «همیشه حس میکردم توی حاشیهام، برای همین وقتی جایی احساس تعلق میکنم، تعجب میکنم. با کنجکاوی وارد هر محیطی میشم، بدون اینکه انتظار داشته باشم پذیرفته یا خوشآمد گفته بشم. یه عمر طول کشیده تا با حسِ ناراحتی کنار بیام.»
بلانشت همچنین اوایل امسال در پادکست «Las Culturistas» با مت راجرز و بوون یانگ گفت که دلش میخواهد به دوران گذشته برگردد، زمانی که مراسمهای اهدای جوایز برای عموم پخش نمیشدند.
او گفت: «بیاید اون دوران رو برگردونیم و فقط یه مهمونی عالی داشته باشیم که همه بتونن خودشون باشن. صنعت خیلی متفرق شده و در یه نقطه بحرانیه… که میتونه یا هیجانانگیز باشه یا واقعاً افسردهکننده. ولی حالا توی یه نقطه عطفیم و لازمه که دور هم جمع بشیم و کاری رو که میکنیم جشن بگیریم، بدون اینکه لازم باشه چیزی رو به نمایش عمومی بذاریم. منظورم اینه که مد و این چیزا خوبه، ولی آخرش میفهمیم کی برده یا نبرده. اما اگه همهچی پشت درهای بسته اتفاق بیفته، واقعاً شب متفاوتی میتونه باشه.»