به گزارش همشهری آنلاین، ۱۵ خرداد سال ۱۳۸۱ ناپدید شدن زن جوانی در یکی از روستاهای استان مرکزی به پلیس اعلام شد. خانواده زن جوان در تماس با پلیس اعلام کردند: «فرشته برای صحبت با یکی از کشاورزان در خصوص آب کشاورزی به یکی از روستاهای اطراف رفت، اما دیگر خبری از او نشد و مراد هم مدعی است که فرشته نزدش آمده و بعد از صحبت آنجا را ترک کرده است و دیگر خبری از او ندارد.»
با شکایت خانواده فرشته، تحقیقات پلیسی آغاز شد و کارآگاهان پلیس چند روز بعد جسد فرشته را در جاده روستا در حالی که تخته سنگ بزرگی در کنارش قرار داشت، کشف کردند. بررسی‌ها نشان می‌داد زن جوان بر اثر اصابت تخته سنگ به سرش که آثار خون نیز روی آن دیده می‌شد به قتل رسیده است.
به دنبال کشف جسد زن جوان، راز ناپدید شدن او برملا شد، اما معمای شناسایی قاتل همچنان در دستور کار تیم جنایی قرار داشت تا اینکه کارآگاهان دریافتند فرشته آخرین بار سوار بر خودروی پسری به نام آرمان شده است.
پسر ۱۸ ساله دستگیر شد و به جنایت اعتراف کرد: روز حادثه او را سوار خودرویم کردم تا به ابتدای جاده که محل تردد اتوبوس بود، برسانم. بین راه وسوسه شدم و خواستم به او تعرض کنم که با فرشته درگیر شدم و او را هل دادم که شروع به داد و فریاد و تهدید کرد که موضوع را به همه خواهد گفت و از من شکایت می‌کند. من که ترسیده بودم، با تخته سنگی که روی زمین بود چند ضربه به سرش کوبیدم.
با اعتراف پسر جوان به قتل، فرزندان و پدر و مادر فرشته که اولیای دم محسوب می‌شدند خواهان قصاص شدند. در این میان متهم جوان در دادگاه کیفری استان مرکزی پای میز محاکمه رفت و این بار مدعی شد قتلی مرتکب نشده است. رأی قصاص نیز که از سوی دادگاه صادر شده بود در دیوان عالی کشور نقض شد و پرونده مجدد مورد رسیدگی قرار گرفت.
همزمان ۲ مرد نیز خود را به پلیس معرفی کرده و اعلام کردند که قاتل فرشته آنها هستند و آرمان بی‌گناه بازداشت شده است. گرچه ۲ مرد جوان چنین ادعایی داشتند، اما در تحقیقاتی که صورت گرفت مشخص شد آنها واقعیت را نمی‌گویند و در نهایت اعتراف کردند که از خانواده آرمان پول گرفته‌اند تا پسر جوان از قصاص رهایی یابد.
با مشخص شدن این موضوع و با توجه به اینکه پسر جوان منکر قتل بود، چندین بار نقض بر پرونده وارد و حتی برای آخرین بار مراسم قسامه نیز برگزار شد، اما با توجه به اینکه ۴۹ نفر در مراسم قسامه شرکت کرده بودند باز رأی قطعی صادر نشد.
در نهایت ـ با گذشت سال‌ها از جنایت و بلاتکلیفی متهم ـ دادگاه استان مرکزی اعلام کرد که صلاحیت رسیدگی به پرونده را ندارد و پرونده برای رسیدگی به تهران ارجاع شد.
زمانی که پرونده به دادسرای امور جنایی پایتخت ارجاع شد، بررسی‌ها نشان داد که متهم در زمان وقوع جرم رشد عقلی کافی نداشته و بنابراین محکوم به پرداخت دیه شد. بدین ترتیب متهم با گذشت ۲۲ سال از جنایت سرانجام آزاد شد.
