به گزارش همشهری، هوم بابایی حرکت دسته جمعی چند نفر از کودکان است که در شب‌های رمضان به ویژه سیزدهم تا پانزدهم رمضان به در منازل همسایه‌ها، فامیل، هم محلی‌ها می‌روند و با خواندن اشعار هدیه می‌گیرند. شعر و آهنگ هوم بابایی مانند سایر گونه‌های فرهنگ و ادب عامه روان و همه فهم است. با هر بهره‌ای از صدا خوانده می‌شود و مفهوم به مخاطب منتقل می‌شود. .واژه «هوم» و «هور» در کنار معانی دیگر، به معنای خورشید هم هست. خورشید انعکاس یافته در ماه کامل شب نیمه ماه که شب تاریک را روشن ساخته است.
واژه «بابا» واژه‌ای پر تکرار در فرهنگ ایرانی و اسلامی است که تداعی‌گر بزرگی، مالکیت، سرپرستی، پیشاهنگی و کسوت است. در این آیین، کنار هم آمدن واژه‌های «هوم» و «بابا» که پس از هر بخش از آواز هوم بابایی توسط جمع، خوانده می‌شود، نوعی برکت خواهی، طلب طول عمر، بزرگی، زندگی دور از غم، درد و رنج و طلب نور و روشنایی برای صاحب منزل است.
تقسیم کار بین گروه هوم بابایی است که از ۲نفر تا ۲۰ نفر را شامل می‌شود. مشهورترین شعر هوم بابایی این‌گونه است: «امشب شب نیمه است که ما مهمانیم /هوم بابا، هوم بابا/ بر در خانه ارباب جهان حیرانیم/هوم بابا، هوم بابا/ (نام فرزند صاحب خانه) خان شمایی/ هوم بابا، هوم بابا/ نارنج دست شاهی/ هوم بابا، هوم بابا/ از خونه در نیایی/ هوم بابا، هوم بابا/ ده تومنی‌های درازیه/ هوم بابا، هوم بابا/تو بشقاب‌های نطنزیه/هوم بابا، هوم بابا/ یکیش رو درآر و خرده کن/ هوم بابا، هوم بابا/ خرج‌بچه های درخونه کن/ هوم‌بابا، هوم بابا/ تا بچه‌ها راضی شوند/ هوم بابا، هوم بابا/ از در خونه راهی شوند/ هوم بابا، هوم بابا»
در باور مردم، فلسفه هوم بابایی را برگرفته از هدیه خواستن امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در شب نیمه رمضان از پیامبر اکرم(ص) می‌دانند. بخشش پول و آجیل و شیرینی از سوی صاحب خانه به کودکان، سهیم ساختن دیگران در بخشی از دارایی و داشته هاست که در این رسم دیده می‌شود.
بیشتر بخوانید:
آش واسلی در سفره افطار کرمانشاهی ها
همچه کاسه البرزی ها در ماه رمضان
رسم جالب بوشهری ها برای خوردن آب در سحر
حلوایی که همدانی ها برای افطار می پزند
