داستان ویندوز ۳٫۰؛ آغاز عصر کاربران عادی کامپیوتر

در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، دنیای سیستم‌عامل‌ها به‌ یک‌باره زیرورو شدو نحوه‌ی تعامل کاربران با کامپیوترها را تغییر داد. انتقال از رابط‌های متنی به محیط‌های گرافیکی جذاب نه‌تنها تجربه‌ی کاربری را بهبود بخشید، بلکه رقابت میان توسعه‌دهندگان را برای نوآوری و پاسخ به نیازهای روزافزون بازار تشدید کرد.

در همین دوره، رقابت بین غول‌های فناوری برای تسخیر بازار کامپیوترهای شخصی به اوج خود رسیده بود. اپل با مکینتاش پیشگام این عرصه به شمار می‌رفت و سیستم‌های مبتنی بر یونیکس نیز هرچند قدرتمند، عمدتاً محدود به محیط‌های دانشگاهی و سازمانی باقی مانده بودند. آی‌بی‌ام نیز روی پروژه‌ی مشترک OS/2 با مایکروسافت سرمایه‌گذاری کرده بود و می‌کوشید از قدرت سخت‌افزاری برای فروش نرم‌افزارهایش بهره ببرد.

مایکروسافت با ویندوز ۱٫۰ و ۲٫۰ نتوانست اعتماد بازار را طبق انتظار جلب کند

در این فضای پرجنب‌وجوش، گام‌های اولیه‌ی شرکت مایکروسافت با دو نسخه‌ی ابتدایی ویندوز ۱٫۰ در سال ۱۹۸۵ و ویندوز ۲٫۰ در سال ۱۹۸۷، با استقبال نسبتاً محدود، نتوانست آن‌طور که انتظار می‌رفت اعتماد بازار را جلب کند. این نسخه‌های ویندوز با عملکرد ناپایدار، نیاز سخت‌افزاری بالا و پشتیبانی محدود از نرم‌افزارها، بیشتر به‌عنوان پوسته‌های گرافیکی قلمداد می‌شدند تا راهکاری انقلابی.

نسخه‌های اولیه‌ی ویندوز با معرفی رابط کاربری مبتنی بر آیکون، تجربه‌ای کارآمدتر را به ارمغان آوردند؛ اما محدودیت‌های فنی، به‌ویژه در زمینه‌ی مدیریت حافظه و چندوظیفگی، به‌سرعت عملکرد آن‌ها را تحت‌تأثیر قرار می‌داد. این کاستی‌ها، به‌جای دلسرد کردن مایکروسافت، درس‌های ارزشمندی را ارائه دادند. انتقادات و تقاضای روزافزون کاربران، شرکت را قانع کرد که روی یک سیستم‌عامل قوی‌تر و مقیاس‌پذیرتر، سرمایه‌گذاری کند.