شکوه بندگی در دومین شب قدر حرم حضرت معصومه(س)
حرم حضرت معصومه (س) در دومین شب قدر غرق در اشک و مناجات بود؛ زمزمه‌های «الغوث الغوث» در صحن‌های مملو از زائران طنین‌انداز شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) در دومین شب قدر، جلوه‌گاه اشک و مناجات شب‌زنده‌داران بود. شب بیست‌ویکم ماه مبارک رمضان، حرم بانوی کرامت میزبان خیل عاشقان و دلدادگانی بود که در این شب سرنوشت‌ساز، با دلی آکنده از امید و استغفار، دست‌هایشان را به آسمان بلند کرده و با زمزمه «الغوث الغوث» از خداوند طلب رحمت و مغفرت داشتند.
قرائت دعای جوشن کبیر و آیین احیا
مراسم با قرائت دعای روح‌بخش جوشن کبیر توسط مداح اهل‌بیت، حسن شالبافان آغاز شد. زمزمه‌های عاشقانه و اشک‌های زائران، فضای ملکوتی حرم را غرق در نور و معنویت کرده بود. حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، سخنران این مراسم، با بیان فضائل امیرالمؤمنین (ع) و اهمیت شب‌های قدر، قلوب شب‌زنده‌داران را به دریای معرفت علوی پیوند زد. آیین روح‌بخش قرآن به سر گرفتن، اوج این شب عاشقانه بود، جایی که مردم با دل‌هایی شکسته، نام خدا را بر زبان جاری کرده و چهارده معصوم (ع) را واسطه استجابت دعاهای خود قرار دادند.
حضور پرشور خانواده‌ها، کودکان و نوجوانان
یکی از جلوه‌های زیبای این شب معنوی، حضور خانواده‌ها، به‌ویژه کودکان و نوجوانانی بود که در کنار پدران و مادران خود، برای نخستین بار شیرینی مناجات شب‌های قدر را می‌چشیدند. بسیاری از والدین، در گوشه‌ای از صحن‌ها، کودکان خود را در آغوش گرفته بودند و با اشک و نجوا، دعاگوی آینده‌ای روشن برای فرزندانشان بودند. نوجوانان نیز، کتاب‌های دعا در دست، با چشمانی اشک‌بار و زمزمه‌های عاشقانه، شب احیا را به صبح پیوند زدند.
صحن‌های مملو از جمعیت و راز و نیاز عاشقانه
صحن‌های حرم، به‌ویژه صحن جامع پیامبر اعظم (ص) و صحن حضرت جوادالائمه (ع)، مملو از جمعیتی بود که یا نشسته بودند و غرق در دعا و مناجات، یا در گوشه‌ای خلوت کرده و با خدای خود راز و نیاز می‌کردند. قطرات اشکی که از گونه‌ها جاری می‌شد، نشانه‌ای از دل‌های شکسته‌ای بود که امید به بخشش و مغفرت الهی داشتند.
در کنار برنامه‌های احیا، اجرای تواشیح توسط گروه بین‌المللی میعاد در کرسی تلاوت علوی، جلوه‌ای ویژه به این شب پرفضیلت بخشید. همچنین، مناجات‌خوانی جواد برزگر، دل‌های عاشقان را به فضای ملکوتی کربلا و نجف گره زد و بسیاری از حاضران را به یاد مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) و غربت اهل‌بیت (ع) به گریه انداخت.
شبی که تا سحر ادامه داشت
تا لحظات پایانی شب، بسیاری از زائران همچنان در صحن‌ها و رواق‌ها، با دل‌هایی لبریز از عشق و امید، غرق در دعا و نیایش بودند. برخی بر مصحف شریف بوسه می‌زدند، برخی دستانشان را به نشانه استغفار بالا برده بودند، و برخی دیگر، در گوشه‌ای خلوت، با چشمانی اشک‌بار و نجواهای عاشقانه، رازهای دل خود را با خالق بی‌همتا در میان می‌گذاشتند.
حرم حضرت معصومه (س) در این شب نورانی، به گلدسته‌ای از دعا و نیایش تبدیل شده بود، گلدسته‌ای که تا سپیده‌دم، نوای «الغوث الغوث» را در دل شب طنین‌انداز کرد.
انتهای پیام/
